Είναι δύσκολο πράγμα να είσαι πατέρας. Αν το έχεις θελήσει ή το έχεις επιδιώξει, αν το έχεις κάνει με αγάπη δεν είναι δύσκολο να νιώσεις πράγματα, να αγαπήσεις, να δείξεις τρυφερότητα. Αλλά είναι δύσκολο να φροντίσεις σωστά, να είσαι υπεύθυνος και το πιο σημαντικό να δείχνεις κατανόηση, να μην ξεχνάς ότι ήσουν και εσύ κάποτε παιδί.
του Βαγγέλη Καρατζά – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
Μετά τις καταγγελίες για ξυλοδαρμούς στη δομή του Βόλου από πρώην εργαζόμενο πριν μήνες ,σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσαν για κάποιους οι πολύ σοβαρές καταγγελίες για κακοποιητική συμπεριφορά και ασέλγεια σε ανήλικους, όπως δημοσίευσε η εφημερίδα το Πρώτο Θέμα που στρέφονται κατά του ίδιου του προσώπου του ιδρυτή γνωστής ΜΚΟ.
Η προσωπική μου άποψη για το συγκεκριμένο θέμα δεν ενδιαφέρει κανέναν και θα την κρατήσω για τον εαυτό μου και για αυτούς που εμπιστεύομαι. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι δεν δέχομαι, κάποιος να χρησιμοποιεί τη λέξη «πατέρας» αν δεν την έχει κερδίσει.
Δεν διαχωρίζεις τα παιδιά σε «συνηθισμένα» ή «μη συνηθισμένα», «από παραβατικές» ή «καλές» οικογένειες… τα παιδιά παραμένουν παιδιά.
Πού πήγε το «ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με καὶ μὴ κωλύετε αὐτά· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.»;
Είχε θέσει ο Χριστός κάποιες προϋποθέσεις, προδιαγραφές και αποκλεισμούς;
Και πέρα από το θεολογικό του πράγματος, εάν βλέπει κάποιος τα παιδιά που ισχυρίζεται ότι προστατεύει και φροντίζει με αυτό τον τρόπο, οι υπόλοιποι πώς θα τα δουν;
«Οι δε τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού»… και αυτό ειπώθηκε και ας είχαν «διαμορφωμένο χαρακτήρα» οι πόρνες και οι τελώνες και όμως ακόμα και για αυτούς υπήρξε ανοιχτή η αγκαλιά του Χριστού.
Άρα ο όρος πατέρας μπορεί να χρησιμοποιείται στο εκκλησιαστικό πρωτόκολλο και εθιμοτυπικό αλλά εδώ επαληθεύεται;
Ειπώθηκε επίσης ότι: «μας κρατάνε κακία γιατί αντικαταστήσαμε την οικογένειά τους».
Όταν αυτοβούλως εθελοντικά και με αρκετό ζήλο κάποιος έχει αναλάβει να προστατεύει και να φροντίζει παιδιά δεν γίνεται ούτε πατέρας ούτε μάνα τους. Αν θέλει να αναλάβει κάποιος αυτό το ρόλο υπάρχει η διαδικασία της αναδοχής ή της υιοθεσίας.
Είναι διαφορετικό να είσαι φροντιστής, κηδεμόνας «νομικά» μέσω ενός οργανισμού και διαφορετικό να αναλαμβάνεις, χωρίς κανένας να σε υποχρεώσει, τη φροντίδα ενός ανήλικου ατόμου.Στη δεύτερη περίπτωση δεν μπορείς να το κρίνεις, δεν έχεις δικαίωμα να το προσηλυτίσεις ή να του επιβάλεις τη δικιά σου κοσμοθεωρία, ιδεολογία ή άποψη περί ηθικής.
Αυτό που μπορείς και πρέπει να κάνεις είναι να εξασφαλίσεις ότι τα παιδιά θα έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, όπως δικαιούνται όλα τα παιδιά του κόσμου και να θέσεις κάποια όρια που θα εξασφαλίσουν τη δική τους ασφάλεια και την ασφάλεια των συνομηλίκων τους, χωρίς όμως καμία παρεκτροπή ή καταφυγή σε απαράδεκτες μεθόδους όπως αυτές που περιέχουν πρακτικές σωματικής ή λεκτικής βίας.
Μήπως όμως είμαι πάρα πολύ αυστηρός; Μήπως ένας άνθρωπος που μπορεί να είναι αθώος αγανακτεί δικαίως γιατί βάλλεται το όνομα του και δυσφημίζεται;
Με έχουν βρίσει, με έχουν συκοφαντήσει και δεν είμαι και ο πιο ψύχραιμος άνθρωπος στον κόσμο, αλλά από την άλλη ξέρω ότι στις δύσκολες στιγμές δείχνεις το χαρακτήρα, το ήθος, το σθένος σου και το ηθικό και πνευματικό υπόβαθρό σου.
Φτάνει Πια. Γίνε η Φωνή μου! Ψήφισμα Κατά της Κακοποίησης ΑμεΑ…
Φτάνει Πια. Γίνε η Φωνή μου! Ψήφισμα Κατά της Κακοποίησης ΑμεΑ…
Δεν θα πω τα γνωστά κλισέ «να περιμένουμε τη δικαιοσύνη» και τα λοιπά, γιατί είναι αλήθεια ότι έχω βαρεθεί να τα λέω και πολύ περισσότερο να τα ακούω και να τα διαβάζω.
Βρίσκω σωστές τις κινήσεις του υπουργείου εργασίας και του υπουργείου οικονομικών που σταμάτησαν την παραχώρηση ακινήτου καθώς και όλες τις άλλες ενέργειες που κινούνται στο πνεύμα των πρωτοβουλιών της κας Δόμνας Μιχαηλίδου για τον έλεγχο των δομών ώστε να διασφαλίζεται η ασφάλεια των παιδιών, αλλά θα ήθελα να έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις όπως σε πρόσφατη καταγγελία για βιασμό 22χρονου αθλητή των Special Olympics με σύνδρομο Down μέσα σε δομή.
Θα ήθελα τους μηχανισμούς ελέγχου μέσα σε κάθε δομή, για το προσωπικό, τα οικονομικά, τις συνθήκες και ίσως είναι καιρός να μπουν κάμερες παντού και να αλλάξει και η σχετική νομοθεσία.
«Η προστασία των παιδιών μας πρέπει να διασφαλίζεται με το κατάλληλο νομικό πλαίσιο και αυστηρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς»
Βαρεθήκαμε να περιμένουμε, βαρεθήκαμε να μας χτυπούν καθησυχαστικά στην πλάτη, βαρεθήκαμε να ακούμε δικαιολογίες.
Γράφει: ο Βαγγέλης Καρατζάς – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
