Τα τελευταία χρόνια νομίζω ότι η τηλεόραση κάνει καλύτερη δουλειά από ότι ο κινηματογράφος στο πως παρουσιάζει τον αυτισμό (με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια).
του Βαγγέλη Καρατζά – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
Μπαίνουμε στον Απρίλιο, του μήνα ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για τον αυτισμό και για άλλη μία φορά επέλεξα η ταινία της εβδομάδας να είναι… σειρά
Η κορεατική σειρά “Move to Ηeaven” παραγωγής Netflix έχει ως κεντρικό πρόσωπο τον εικοσάχρονο αυτιστικό Γκου-ρού, που δουλεύει στην οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του: ένα συνεργείο που αναλαμβάνει να καθαρίζει χώρους όπου κάποιος έχει βρεθεί νεκρός.
Το πρώτο επεισόδιο…
Η σειρά ξεκινάει με το πως ζει και εργάζεται ο Γκου-ρού με τον πατέρα του, καθώς και με τις μικρές ιεροτελεστίες και ρουτίνες που τον κάνουν να νιώθει πιο ασφαλής
Ο πατέρας του είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, με μεγάλη αγάπη για τη δουλειά του και πραγματικό σεβασμό για τους ανθρώπους που έφυγαν αλλά και για αυτούς που αφήσαν πίσω.
Και βέβαια έχοντας χάσει τη γυναίκα του σε μικρή ηλικία έχει μεγάλη ανησυχία για το μέλλον του γιου του.
Αυτό όμως είναι το πρώτο και τελευταίο επεισόδιο που θα δούμε τον πατέρα ζωντανό.
Τα λόγια του, το παράδειγμα, η αγάπη του όμως είναι εκεί σε κάθε επεισόδιο όπως και η συνειδητοποίηση της απουσίας του, που διαμορφώνει το χαρακτήρα του Γκου-ρού.
Ενσυναίσθηση…
Αυτή ακριβώς η απώλεια, όσα έχει διδαχθεί και η θέληση του Γκου-ρού να βοηθήσει να εκφραστούν οι τελευταίες επιθυμίες των νεκρών και να μαλακώσει η ψυχή των αγαπημένων τους, είναι αυτά που κάνουν τη σειρά ξεχωριστή
Αυτή την φορά είναι αυτιστικός αυτός που δίνει φωνή σε αυτούς που δεν μπορούν πια να μιλήσουν.
Είναι ο ιδανικός άνθρωπος για αυτή τη δουλειά, όχι επειδή είναι φοβερά επιμελής και μεθοδικός στον τρόπο που καθαρίζει τα μέρη όπου βρέθηκαν νεκροί κάποιοι άνθρωποι, αλλά γιατί χρησιμοποιεί την οξύνοια, τη φωτογραφική μνήμη του και το μοναδικό τρόπο σκέψης του για να τιμήσει τη μνήμη τους, για να βοηθήσει ανθρώπους που δεν του το ζήτησαν, που δεν είχε καμία υποχρέωση να το κάνει και μάλλον δεν ήξεραν ότι το χρειάζονταν.
Πίσω από την «περίεργη» συμπεριφορά , τον «μηχανικό» τρόπο ομιλίας που βλέπουν οι άλλοι, βρίσκεται ένας άνθρωπος με βαθιά συναίσθηση που χρησιμοποιεί τα αυτιστικά χαρακτηριστικά του για να να ανακαλύψει κάτι όμορφο, κάτι καλό στη χειρότερη δυνατή κατάσταση..
Όλα αυτά αποδίδεται άριστα χάρις και στην ερμηνεία του νεαρού ηθοποιού Tang Joon-sang που υποδύεται το Γκου-ρού. Σέβεται τον ρόλο του και δεν τον αφήνει να γίνει καρικατούρα.
Asperger’s Are Us: Το χιούμορ ως γέφυρα
Κάθε ιστορία…
Κάθε μέρος, κάθε θάνατος είναι και μία ξεχωριστή και εξίσου συγκινητική ιστορία
Νομίζω ότι δύσκολα θα μείνετε ανεπηρέαστοι σε ιστορίες όπως αυτή της μητέρας με τη άνοια.
Και παρόλο που υπάρχει έντονο το συναισθηματικό στοιχείο, υπάρχουν δύο χαρακτήρες, η γειτόνισσα του Γκου-ρού και ο θείος του, που αναλαμβάνει την κηδεμονία του για εντελώς λάθος λόγους, που φέρνουν ισορροπία προσθέτοντας χιούμορ καυγάδες και μερικά ευτράπελα.
Σχεδόν κάθε επεισόδιο έχει μία διαφορετική ιστορία, αγγίζει ένα διαφορετικό κοινωνικό ζήτημα ένα παζλ που καλείται να λύσει σαν αυτόκλητος ντεντέκτιβ ο Γκου-ρού, επειδή αυτό του υπαγορεύει η ηθική του πυξίδα.
Αυτή τη φορά είναι ένας αυτιστικός άνθρωπος που βοηθάει αυτούς που τον περιβάλλουν, τους δείχνει όχι μόνο ποιοι ήταν και πως είναι τώρα αλλά και τι θα μπορούσαν να γίνουν.
Τους φανερώνει τι είναι πίσω από το προφανές, τα στερεότυπα και τις κοινωνικές συμβάσεις.
Όσοι αγαπάμε αυτιστικούς ανθρώπους, πολλές φορές ξεχνάμε πόσο μας αγαπούν και μας φροντίζουν εκείνοι με το δικό τους τρόπο.
Κάνουμε το λάθος να υποτιμούμε τη συναισθηματική νοημοσύνη τους και ιδιαίτερα εκείνων που δεν έχουν τη δυνατότητα να την εκφράσουν το ίδιο ανοιχτά ή συχνά με μας.
Το βάθος και η γνησιότητα του συναισθήματος ενός αυτιστικού ανθρώπου, όπως ο Γκου-ρου είναι τέτοιο, που αν το αντιληφθείς, θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή σου και τους άλλους ανθρώπους.
Αυτό το μήνα είναι ευκαιρία με μία πολύ καλή σειρά να ανοίξουμε ένα μικρό παράθυρο στο πώς σκέφτεται ένας αυτιστικός άνθρωπος (πολύ καλή η σκηνή με τα ψάρια στο ενυδρείο).
Να δούμε το δύσκολο κομμάτι του Αυτισμού που δεν πρέπει να κρύβουμε (όπως όταν ο Γκου-ρού χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο).
Και να θαυμάσουμε την αγώνα που χρειάζεται να δώσεις όταν προσπαθείς να ζήσεις μία καλή ζωή σε ένα κόσμο που όλοι σκέφτονται διαφορετικά από σένα, σε έναν κόσμο όπου τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν παραμένει σταθερό.
*Clair de Lune”, Claude Debussy
Δείτε το trailer και λεπτομέρειες εδώ…
Βρείτε τις προτεινόμενες ταινίες του nevronas.gr εδώ…
Γράφει: o Βαγγέλης Καρατζάς – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
Επιμέλεια: Νίκος Παγίδας – Εργοθεραπευτής
