Την Παραολυμπιονίκη του Ρίο Δήμητρα Κοροκίδα είχα τη χαρά να τη γνωρίσω το καλοκαίρι που πέρασε. Μέσα από μια συνέντευξη περίπου 2,5 ωρών ένιωσα ότι είναι ένας άνθρωπος με αξίες, ιδανικά και ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το αίσθημα δικαίου σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της.
του Νικόλα Τσιλιβαράκου – Κοινωνικός Λειτουργός – Σύμβουλος Επικοινωνίας
Η Δήμητρα συμμετείχε στις εκλογές του Συλλόγου Ελλήνων Παραολυμπιονικών για την ανάδειξη τριών εκπροσώπων στην Ολομέλεια της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής και σε σχετική δημοσίευση που πραγματοποίησε πρόσφατα στις επίσημες σελίδες της στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κάνει λόγο για μη διαφανείς διαδικασίες που ακολουθήθηκαν.
Καταγγέλλει, ότι αν και η ίδια είχε βγει τρίτη σε ψήφους ωστόσο έγινε παρέμβαση στην καταμέτρηση, ακυρώθηκαν ψήφοι προς το πρόσωπό της και αλλοιώθηκε το αποτέλεσμα.
Κατά τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας συμμετείχαν 79 Παραολυμπιονίκες οι οποίοι – όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Δήμητρα -έχουν δικαίωμα «για δίκαιη και σωστή εκπροσώπηση». Όταν λοιπόν, γίνεται αλλοίωση του αποτελέσματος για λόγους που δεν ευσταθούν (π.χ. ο σταυρός δεν ήταν συμμετρικός, σε τέλεια ευθεία με το όνομα κλπ.) τότε χρειάζεται να ελεγχθεί εκ νέου το πλαίσιο που ακολουθήθηκε και οι λόγοι που η Εφορευτική Επιτροπή που είχε οριστεί από το Διοικητικό Συμβούλιο ακύρωσε ψήφους. Αξίζει να σημειωθεί, ότι είχε προηγηθεί η αντίδραση του τέταρτου σε ψήφους σχετικά με τα αποτελέσματα.
Σε σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε ο Σύλλογος Ελλήνων Παραολυμπιονικών αναφέρεται ότι η διαδικασία ήταν διάφανη, ότι το αποτέλεσμα έχει επικυρωθεί από την Εφορευτική Επιτροπή και ότι η ένσταση αποτελεί «ένα δημοκρατικό δικαίωμα», ενώ χαρακτηρίζει «προσωπική πικρία» την αντίδραση της Δήμητρας Κοροκίδα.
Χωρίς να είμαι σε θέση να γνωρίζω τι ακριβώς έχει συμβεί, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι ο αθλητισμός και ακόμα περισσότερο ο αθλητισμός για άτομα με αναπηρίες διδάσκουν θέληση, διεκδίκηση, αποδοχή, υπομονή και επιμονή. Η ένσταση προφανώς και αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα ωστόσο όταν έχουμε να κάνουμε με ομάδες και συλλογικότητες που δεν χαρακτηρίζονται από πλήθος είναι σημαντικό να προηγείται το ανθρώπινο στοιχείο από το στοιχείο της διαδικασίας.
Έχοντας τη χαρά και την ευκαιρία να γνωρίσω τη Δήμητρα αισθάνομαι ότι δεν κάνει τίποτα λιγότερο από τον τρόπο που μου «συστήθηκε». Διεκδικεί για ένα πιο όμορφο τόπο και μια πιο ισορροπημένη ζωή που θα χαρακτηρίζεται από ελευθερία, αλήθεια και ισότητα. Όπως αναφέρει σε σχετική της δημοσίευση, παροτρύνει τους φίλους της να έχουν «πίστη στον εαυτό τους και στη δύναμη της συλλογικότητας».
Από την άλλη αισθάνομαι την ανάγκη να κλείσω το κείμενό μου λέγοντας ότι ειλικρινά δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος βγήκες τρίτος, τέταρτος ή πέμπτος. Έχει να κάνει με μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής που υιοθετούμε με αφορμή ένα τέτοιο γεγονός. Σιωπούμε ή διεκδικούμε;
Πιστεύω ακράδαντα ότι σε ζητήματα που σχετίζονται με τα δικαιώματα τότε η διεκδίκηση είναι μονόδρομος και οτιδήποτε διαφορετικό είναι υπεκφυγή και πισωγύρισμα. Για αυτούς ακριβώς τους λόγους και χωρίς να έχω τη διάθεση να πάρω θέση στο γεγονός, πιστεύω ότι η ελληνική πραγματικότητα έχει ανάγκη από ανθρώπους σαν τη Δήμητρα Κοροκίδα.
Είτε αυτοί εκλέγονται πρώτοι είτε τελευταίοι.
Διαβάστε | Δήμητρα Κοροκίδα: “Απελευθερώθηκα μετά το ατύχημα”
Ρεπορτάζ: Νικόλας Τσιλιβαράκος – Κοινωνικός Λειτουργός – Σύμβουλος Επικοινωνίας
