«Του Έρωτα και της Ψυχής»… μια εκρηκτική, περιπετειώδης αλλά και τρυφερή συνάντηση…
σε μια καθολικά προσβάσιμη παράσταση!
της Γιώτας Ευσταθίου – Θεατρολόγος – Ηθοποιός
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας, μια ιδιαίτερη θεατρική εμπειρία που έζησα ως κοινό την περασμένη Τετάρτη. Θα σας πω πολύ βασικά πράγματα και δε θα μπω σε λεπτομέρειες, διότι θέλω να σας δελεάσω να πάτε να τη δείτε, αμέσως μόλις ξανανέβει.
Δουλειά του σκηνοθέτη, δεν είχα ξαναδεί. Κακώς! Πάντως από ‘δώ και πέρα, δηλώνω φαν του!
Ας μην μακρυγορώ όμως…
Καλεσμένoι του Πολιτιστικού Οργανισμού Liminal και του ιδρυτή του Χρήστου Παπαμιχαήλ, εγώ και όλη η ομάδα του nevronas.gr, στην μουσική κωμωδία «Του Έρωτα και της Ψυχής», που είναι φτιαγμένη από μια πολυμορφική ομάδα επαγγελματιών, με και χωρίς αναπηρία και την οποία παρουσίασαν η «liminal – Πρόσβαση στον Πολιτισμό» σε συνεργασία με την καλλιτεχνική ομάδα «R.A.W – Rephrase Adult World» και την θεατρική εταιρεία «Novus», στην Ηλιούπολη στις 29 Σεπτεμβρίου.
Κοίταξα, προσεκτικά, όλα όσα γράφονταν μέσα στο δελτίο τύπου για την παράσταση, με τη μόνη διαφορά, ότι τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα απ’ ότι περίμενα.
Βασικά, για να μιλήσω ρεαλιστικά, όλα ήταν άψογα…!
Το θεατρικό κείμενο, είναι μια διασκευή του μύθου που αφορά τον Έρωτα και την Ψυχή, τόσο σύγχρονα δοσμένη που με ξάφνιασε πραγματικά.
Ο Έρωτας και η Ψυχή προσπαθούν να ενωθούν σε πείσμα των όσων εμποδίων υψώνονται μπροστά τους και η παράσταση “τραγουδά” την παραδοξότητα αυτή της ένωσής τους.
Ο σκηνοθέτης Γιάννης Παναγόπουλος, γνωρίζει πολύ καλά από σημειολογία την οποία έχει αποδώσει εξαιρετικά μέσω και της σκηνογραφίας. Όσο και αν μας είπατε, μέσα στην παράσταση, ότι δεν έφτασαν τα χρήματα του προυπολογισμού για καλύτερα σκηνικά, έχω να πω πως δε μας πείσατε, διότι δε χρειαζόταν τίποτα περισσότερο.
Τα κοστούμια, χάριζαν στους ηθοποιούς την αίσθηση των αερικών, που μαζί με τις καταπληκτικές ερμηνείες τους, έδιναν το αποτέλεσμα μιας “καλοκουρδισμένης” παράστασης…
Όλα σαν σε άψογη χορογραφία.
Όλα μετρημένα, όλα στην εντέλεια και με έναν ρυθμό που κρατήθηκε σε όλη την διάρκεια.
Την παράσταση παρακολούθησε, μαζί μου, η επτάχρονη κόρη μου η οποία δεν πήρε τα μάτια της από τη σκηνή. Το ίδιο και εμείς οι ενήλικες.
Η μουσική επένδυση της παράστασης, συνδιάζει τόσες πολλές διαφορετικές κουλτούρες που όμως δεν ξένησαν καθόλου στο σύνολό τους και μεμονωμένα.
Τέλος, σε ότι αφορά στις ερμηνείες, δε θα μπορούσα να φανταστώ κάποιον άλλον να παίζει, πέρα από τους ηθοποιούς που απόλαυσα εκείνο το βράδυ. Η δε γοητευτική και μαγευτική κ. Ναταλία Τσαλίκη, απέδωσε την Αφροδιτη με τέτοια μαεστρία που δεν τολμούσαμε να αναπνεύσουμε.
Σκηνοθεσία – Δραματουργία: Γιάννης Παναγόπουλος
Συγγραφή – Δραματουργία – Β. Σκηνοθέτη: Οδυσσέας Κωνσταντίνου
Παίζουν οι: Ναταλία Τσαλίκη, Αγγελική Νοέα, Βασίλης Σαφός, Γωγώ Παπαϊωάννου, Ρίνο Τζάνη, Παναγιώτης Παράσχου
Η μεγάλη μου απορία είναι γιατί δεν παίχτηκε περισσότερο αυτή η τόσο όμορφη παράσταση, που μας έκανε να γελάσουμε μέχρι δακρύων και μας προσφερε ίσως ένα από τα πιο όμορφα φθινοπωρινά βράδυα για φέτος.
Και όλα αυτά, σε μια καθολικά προσβάσιμη θεατρική παράσταση (Υπερτιτλισμός στα Ελληνικά για Κωφά και βαρήκοα άτομα. Ακουστική Περιγραφή για άτομα με προβλήματα όρασης).
Εις το επανιδείν και πάντα τέτοια!
Γράφει: η Γιώτα Ευσταθίου – Θεατρολόγος – Ηθοποιός
Φωτογραφίες από την παράσταση στο Ρωμαϊκό Ωδείο Πάτρας: Nicholas Hermann
Φωτογραφίες προώθησης: Κωνσταντίνος Λέπουρης
