H Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων: ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ δημοσίευσε καταγγελία που αφορά στην μισαναπηρική συμπεριφορά σε επαγγελματικό λύκειο από την διευθύντρια του σχολείου.
Στην ανακοίνωσή της αναφέρει:
Στις 27 Σεπτεμβρίου η Π. Γ. μας έστειλε επιστολή που αφορά τον ανάπηρο αδελφό της και την «εμπειρία» τους από δημόσιο εσπερινό ΕΠΑΛ στην Θεσσαλία.
Δημοσιοποιούμε την επιστολή με την μορφή δημόσιας καταγγελίας και δηλώνουμε αλληλέγγυοι/ες στον συνανάπηρό μας Α.Γ.
ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ στον Μισαναπηρισμό.
Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων: ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ
«Καταγγελία μισαναπηρικής συμπεριφοράς σε επαγγελματικό λύκειο από την διευθύντρια του σχολείου»
27 Σεπτεμβρίου 2021
Εγώ, η Π.Γ., δηλώνω υπεύθυνα ότι την Δευτέρα, 13 Σεπτεμβρίου 2021 πήγα στο Εσπερινό ΕΠΑΛ ……….. μαζί με το συνοδό του αδερφού μου Α.Γ. για να τον γράψουμε στο σχολείο στο τμήμα Οικονομίας.
Εκεί ήρθαμε αντιμέτωποι με τις προκαταλήψεις της διευθύντριας, η οποία από την αρχή ήταν αρνητική ως προς την εγγραφή του αδελφού μου.
Ως δικαιολογία χρησιμοποίησε την κινητική κατάσταση του αδελφού μου διότι θεωρούσε δεδομένο ότι είναι επικίνδυνο να του επιτρέψει να ανεβαίνει στον πάνω όροφο που πραγματοποιούνται τα εργαστήρια.
Ο αδερφός μου είναι κινητικά ανάπηρος. Επίσης την προηγούμενη σχολική χρονιά αποφοίτησε από το ίδιο ΕΠΑΛ στο τμήμα Γεωπονίας.
Εν τέλει, και μετά από μεγάλη αναμονή στο χώρο του σχολείου η διευθύντρια δέχτηκε να κάνει την εγγραφή υπό τον όρο ότι ο Α. δεν θα παρακολουθεί τα εργαστήρια στον επάνω όροφο. Της επισήμανα ότι γι’ αυτό τον λόγο προτίθεμαι, σε συνεννόηση με τον αδελφό μου, να παρακολουθεί τα μαθήματα επικουρούμενος από προσωπικό βοηθό.
Εξήγησα επίσης, ότι δεν δυσκολεύεται να ανεβοκατεβαίνει σκάλες, καθώς αποτελεί για εκείνον καθημερινή πρακτική στο σπίτι μας.
Έφτασα στο σημείο, λόγω της άρνησής της, να προτείνω να υπογράψει ο αδελφός μου μια υπεύθυνη δήλωση ότι φέρει ευθύνη για τυχόν ατύχημα.
Εκείνη όμως ήταν ανένδοτη!
Επέμενε ότι οφείλουμε να τον γράψουμε σε ειδικό σχολείο.
Η άδικη και καταχρηστική συμπεριφορά της διευθύντριας δεν με πτόησε. Κατέστησα σαφές ότι δεν θα έφευγα από το σχολείο αν η διευθύντρια δεν πραγματοποιούσε το αυτονόητο.
Την εγγραφή του αδελφού μου στο σχολείο.
Μετά από πολύωρη προσπάθεια και την ανάλογη επιχειρηματολογία πείστηκε να κάνει την εγγραφή.
Την Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου ο αδελφός μου πήγε πρώτη μέρα στο σχολείο με τον προσωπικό βοηθό του.
Μόλις μια ώρα αργότερα ο αδελφός μου και ο προσωπικός βοηθός του με ενημέρωσαν πως δεν επέτρεψαν την πρόσβαση του στον πάνω όροφο του σχολείου και μου ζήτησε ντροπιασμένος να πάω να τον πάρω από εκεί.
Όλη αυτή η ρατσιστική αντιμετώπιση και ο αποκλεισμός αναστάτωσαν τον αδελφό μου.
Έτσι αναγκαστήκαμε στις 22 Σεπτεμβρίου να επισκεφτούμε τον διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της περιοχής και να του εκφράσουμε τα παράπονα μας.
Εκείνος, μας διαβεβαίωσε πως, εφόσον ο αδελφός μου είχε απολυτήριο λυκείου και φοίτησε επιτυχώς και στο τμήμα Γεωπονίας του ΕΠΑΛ, εννοείται πως δε χρειάζεται να παρακολουθήσει ειδικό σχολείο.
Μας ενημέρωσε πως θα επικοινωνήσει με την διευθύντρια του σχολείου και το θέμα θα διευθετηθεί.
Δυστυχώς, η διευθύντρια, προέβη σε «διάγνωση» θεωρώντας ότι ο αδελφός έχει νοητική υστέρηση.
Διευκρινίζω ότι δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τους ανθρώπους με νοητική υστέρηση. Πιστεύω ότι και αυτοί δικαιούνται ισότιμα δικαιώματα όπως και ο αδελφός μου που έχει κινητική αναπηρία.
Ο αδελφός μου είναι ένας άνθρωπος που έχει ίσα δικαιώματα με όλους!
Κατά την γνώμη μου του απαγορεύουν με παράνομο τρόπο να πραγματοποιήσει το όνειρό του.
Αποφάσισα λίγες μέρες μετά να πάω στη διευθύντρια και να της ζητήσω να μου δώσει εγγράφως τους λόγους της απόρριψης της εγγραφής.
Της μίλησα ήρεμα για να μην προκαλέσω περαιτέρω εντάσεις. Η αντιμετώπιση της με το που με είδε ήταν πολύ άσχημη. Με κατηγόρησε ότι πήγα με άγριες διαθέσεις και το παρατραβάω και ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μου δώσει καμιά γραπτή βεβαίωση.
Τέλος, με ρώτησε επικριτικά, πως είναι δυνατόν εγώ σαν αδερφή του να μην αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι φυσιολογικός και ότι μόνο προβλήματα θα προκαλέσει στο σχολείο.
Ήταν απόλυτη, προσβλητική και συνεχώς μου πρότεινε να πάμε τον αδελφό μου σε ειδικό σχολείο.
Γράφω αυτή την επιστολή όχι μόνο για να δικαιώσω τον αδελφό μου, αλλά για όλα τα παιδιά με αναπηρία που θα πέσουν θύματα διακρίσεων στο μέλλον, είτε σ’ αυτό το σχολείο είτε σε οποιοδήποτε άλλο σχολείο της χώρας.
Ζούμε στο 2021 και είναι κρίμα να συναντάμε ακόμα και σήμερα μισαναπηρισμό στην χώρα μας.
Πιστεύω ότι το κράτος πρέπει να λάβει περισσότερα μέτρα για την υποστήριξη και την ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία
Με εκτίμηση
Π.Γ.
Περισσότερα νέα Συλλόγων – Φορέων – ΜΚΟ
