Πάντα με εκνεύριζε ο τρόπος που μεταφέραμε τους τίτλους των ταινιών στα ελληνικά. Για παράδειγμα ο ελληνικός τίτλος της ταινίας Κing of staten island είναι «Η Τέχνη της Ενηλικίωσης», που παραπέμπει πιο πολύ σε τίτλο webinar αυτοβελτίωσης, παρά στο ύφος της συγκεκριμένης ταινίας.
Ευτυχώς όμως η ταινία είναι κωμωδία, με σκοτεινό χιούμορ, αλλά κωμωδία.
του Βαγγέλη Καρατζά – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
Υποδυόμενος τον εαυτό του…
Ξεκινώ κάπως ανάποδα με τον πρωταγωνιστή Pete Davidson. Ο πατέρας του ονομαζόταν Scot, ήταν πυροσβέστης και σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια επιχείρησης διάσωσης, στην επίθεση κατά των δίδυμων πύργων στις 11/9/2001.
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Pete ακολούθησαν: η νόσος του Crohn, τάσεις αυτοκτονίας, εκτεταμένη χρήση κάνναβης και όπως ο ίδιος ο Pete εχει αποκάλυψει η διαταραχή οριακής προσωπικότητας.
Ο Davidson που είναι εδώ και χρόνια μέρος του καστ του θρυλικού Saturday Night Live (SNL) συμμετείχε στη συγγραφή του σεναρίου της ταινίας και βέβαια πρωταγωνιστεί. Η ταινία περιγράφει λοιπόν τη ζωή του Scott, ενός 24χρονου που έχει κάποιες σκέψεις αυτοκτονίας, παίρνει αντικαταθλιπτικά, έχει Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), έχει νόσο του Crohn, κάποια ψυχική διαταραχή και καπνίζει συνέχεια κάνναβη.
Στην ουσία δηλαδή την πραγματικότητα του ο Davidson με την βοήθεια του σκηνοθέτη David Apatow, την έκανε ταινία. Αλλά ευτυχώς για μας η ταινία δεν είναι αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ. Το πρώτο μισό της είναι καθαρόαιμη κωμωδία. Ίσως υπερβολικά χαλαρή στο ρυθμό της και λίγο ασύνδετη.
Οι σκηνές…
Η κουβέντα για την αναπαραγωγή των κοριών, τα τελείως άκυρα-χαζά tattoo που φτιάχνει ο Σκοτ, η πιο άθλια ληστεία φαρμακείου που έχετε δει, ο πολύ ψυχραιμος τύπος που αιμορραγεί ακατάσχετα, οι αγώνες πυγμαχίας για φιλοδωρήματα είναι κάποιες από τις χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας Και βέβαια πάρα πολλές ατάκες από τον Σκοτ (εδώ φαίνεται η εμπειρία του Davidson από το Stand up).
Πέρα από την κωμωδία όμως, το ενδιαφέρον είναι ότι βλέπουμε τη δυναμική του Scott σε σχέση με τους άλλους γύρω του.
Η μητέρα που έχει για χρόνια ξεχάσει τι σημαίνει προσωπική ζωή. Είναι πολύ δύσκολο για την αδελφή του, να είναι πάντα σε δεύτερο πλάνο, αν και μικρότερη, να νιώθει πάντα υπεύθυνη για τον μεγαλύτερο αδερφό της.
Πολύ γνώριμες καταστάσεις για οικογένειες όπου υπάρχει νοητική αναπηρία ή και ψυχική νόσος.
Θάρρος…
Ένα μήνυμα που δίνει ο Pete και η ταινία είναι το θάρρος της αυτεπίγνωσης.
Ο Scott ξέρει ότι είναι διαφορετικός, το λέει: «Ξέρω ότι είναι δύσκολο, ξέρω ότι θα είναι πάντα δύσκολο» και παρότι καμιά φορά τον καταβάλλει η έλλειψη αυτοπεποίθησης και η αναπόφευκτη αναβλητικότητά του, προσπαθεί με χιούμορ και με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων που τον αγαπούν για αυτό που είναι, να το παλέψει.
Και συνήθως η βοήθεια έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις με τίποτα.
Στο δεύτερο μέρος της ταινίας η αφήγηση ομαλοποιείται,το χιούμορ γίνεται λίγο πιο εγκεφαλικό και αποκτά και συναισθηματικό βάθος. Αλλά πάλι με έξυπνο και ευχάριστο τρόπο, όπως η πολύ ωραία σκηνή με τον αγαπημένο μου, φανταστικό ηθοποιό, Steve Buscemi, όπου ο Scott μαθαίνει κάποια πράγματα για τον πατέρα του.
Τι κάνει την ταινία να ξεχωρίζει…
Πέρα από τον Buscemi και τη Μαρίζα Τομέι όλοι σχεδόν οι δεύτεροι ρόλοι έχουν κάτι να δώσουν, όπως ανέφερα υπάρχουν πολλές αστείες και περίεργες σκηνές, που δίνουν στην ταινία χρώμα και δεν την αφήνουν να γίνει σκοτεινή.
Αυτό που περιγράφει το φιλμ είναι κομμάτι της πραγματικότητας μας.
Στην οικογένειά μας, στον κοινωνικό ή ακόμα και στον επαγγελματικό μας κύκλο, όλοι έχουμε έρθει σε επαφή με άτομα με κάποιο ψυχικό νόσημα ή διαταραχή. Και σε μία εποχή που παλεύουμε εναντίον του στίγματος, ο κάθε Pete/Scott θέλει πραγματικό θάρρος για να παραδεχτεί ανοιχτά ότι έχει πρόβλημα, να προσπαθεί να ζήσει μαζί του και γιατί όχι, να κυνηγήσει και τα όνειρά του… άσχετα εάν δεν ταιριάζουν με την λογική των άλλων.
Δείτε το trailer της ταινίας και λεπτομέρειες εδώ…
Βρείτε τις προτεινόμενες ταινίες του nevronas.gr εδώ…
Γράφει: ο Βαγγέλης Καρατζάς – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
