“Τα σχολεία πρέπει να είναι ανοιχτά και οι μαθητές/τριες να βρίσκονται, όχι στο φυσικό όπως ακούγεται αλλά, σ’ έναν φροντιστικό, οργανωμένο, δημοκρατικό, παιδαγωγικό, όχι θεραπευτικό που επίσης ακούγεται, και ασφαλή χώρο όπως θα ’πρεπε να είναι το σχολείο. Μόνο που αυτή την περίοδο δεν είναι! Επίσης το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι εργαζόμενοι/ες σε αυτά!” Σύλλογος Διδασκόντων του ΕΝΕΕΓΥΛ Περιστερίου (Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο – Λύκειο Περιστερίου).
Αναλυτικά η ανακοίνωση…
Περιστέρι, 23/11/2020
ΠΡΟΣ:
1. ΠΟΣΕΕΠΕΑ
2. ΣΕΕΠΕΑ Αττικής
Αξιότιμοι/ες συνάδελφοι/ισσες,
Επικοινωνούμε μαζί σας προκειμένου να σας ενημερώσουμε άμεσα και με τη σειρά μας σχετικά με τις επισφαλείς- αν όχι επιβλαβείς- συνθήκες που εργαζόμαστε εν μέσω επιδημιολογικής έκρηξης, στο σχολείο μας, την παρούσα περίοδο.
Ήδη γνωρίζετε τις φωνές απόγνωσης και έκκλησης βοήθειας από εκπαιδευτικούς σε όλη την Ελλάδα που στελεχώνουν δομές ειδικής εκπαίδευσης σχετικά με τις αντίξοες συνθήκες λειτουργίας τους που σχετίζονται κύρια με τις ακατάλληλες κτιριακές υποδομές, τις ελλείψεις σε εξειδικευμένα μέτρα προστασίας γι’ αυτές τις δομές παρά την ιδιαιτερότητά τους, την μη πρόβλεψη για τεστ σε όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας, τη μη ύπαρξη εξειδικευμένων μέτρων για τη μεταφορά των μαθητών/τριών αλλά και τη μη εστιασμένη/ εξειδικευμένη προστασία προσωπικού και μαθητών/τριών στην καθημερινότητα της σχολικής ζωής αλλά και στην περίπτωση ύποπτων κρουσμάτων.
Εστιάζοντας στο σχολείο μας, το Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο – Λύκειο Περιστερίου (ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.-Λ.) αποτελείται 39 εκπαιδευτικούς ειδικής εκπαίδευσης και 136 μαθητές/τριες, ηλικίας 13-19 ετών, με σημαντικές ψυχοκοινωνικοσυναισθηματικές και μαθησιακές δυσκολίες ή/και αναπηρίες.
Το σχολείο μας δεν διαθέτει από την έναρξη της τρέχουσας σχολικής χρονιάς νοσηλευτές/τριες (τουλάχιστον 2 με κριτήριο τον αριθμό των μαθητών) παρά την ενημέρωση των αρμόδιων προϊσταμένων εκπαιδευτικών αρχών. Οι μαθητές/τριες μας φαρμακοθεραπούνται σε ποσοστό πάνω από 60%, ενώ η καθημερινότητά τους εμπεριέχει αυτοτραυματισμούς, μικροατυχήματα και ψυχοσωματικά συμπτώματα. Σε αυτά κανείς πρέπει να προσθέσει και τις καθημερινές απαιτήσεις στην εφαρμογή των μέτρων προφύλαξης και της εκτίμησης συμπτωμάτων αδιαθεσίας. Οι υπάρχουσες ειδικότητες- εκπαιδευτικοί δεν έχουν τη γνώση και την αρμοδιότητα για την κάλυψη των προαναφερόμενων αναγκών ρισκάροντας καθημερινά την υπαλληλική και επιστημονική τους οντότητα.
Στο σχολείο μας, δεν υπάρχει αίθουσα Covid-19, αν και είχε, με ευθύνη μας, αρχικά διαμορφωθεί (μικρή, απομονωμένη, δίπλα σε ασανσέρ, με εξοπλισμό πρώτων βοηθειών από δωρητές), αίθουσα που θα εξυπηρετούσε και το συστεγαζόμενο σχολείο. Ο χώρος, από το Σεπτέμβριο, ζητήθηκε από το συστεγαζόμενο σχολείο για διδακτική χρήση και έτσι οι μαθητές/τριές μας που νοσούν, στραμπουλούν πόδια κλπ είναι σε διαδρόμους ή στο προαύλιο ανάμεσα σε άλλα άτομα. Επιπρόσθετα, ως αίθουσα COVID-19 του συστεγαζόμενου σχολείου έχει χαρακτηριστεί αίθουσα εφάπτουσα δικής μας αίθουσας διδασκαλίας. Η προϊστάμενη εκπαιδευτική αρχή είναι ενήμερη για το προαναφερόμενο από την αρχή του σχολικού έτους.
Ο αριθμός των μαθητών/τριών ανά τμήμα είναι στην πλειοψηφία ο μέγιστα προβλεπόμενος (9 μαθητές/τριες) και σε περίπτωση διαμοιρασμού των τμημάτων λόγω απουσίας/ασθένειας εκπαιδευτικού προσωπικού ανέρχεται στους 14. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι υπάρχουν αίθουσες μικρής χωρητικότητας (25 τ.μ περίπου) εντείνει τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού.
Οι μαθητές/τριες του σχολείου μας τόσο λόγω ηλικίας όσο και ιδιαίτερων χαρακτηριστικών δυσκολεύονται να αντιληφθούν τον κίνδυνο και την ανάγκη σχολαστικής εφαρμογής των προβλεπόμενων οδηγιών προφύλαξης παρά τη συνεχή εκπαίδευση/υπενθύμιση (π.χ. δεν τηρούν εύκολα αποστάσεις, γίνεται κακή χρήση μάσκας, δυσκολεύονται στο σχολαστικό καθαρισμό των χεριών κλπ.)
Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με επιπρόσθετες δυσκολίες όπως π.χ η μετακίνηση: είτε των μαθητών/τριών με σχολικά λεωφορεία με 100% πληρότητα είτε του εκπαιδευτικού προσωπικού (μέσα μαζικής μεταφοράς), οι εξωσχολικές υποστηρικτικές θεραπείες των μαθητών/τριών και οι συχνές επισκέψεις τους σε νοσοκομειακούς χώρους κ.α δημιουργούν ένα εκρηκτικό συνδυασμό επισφάλειας, φόβου και εν δυνάμει νόσησης.
Η κατάσταση δε, μετά την αναστολή λειτουργίας των υπόλοιπων σχολείων, δεδομένου των αδειών που κατέθεσαν οι εργαζόμενοι στο σχολείο μας, μάλλον προκύπτει πιο απειλητική για όλους/ες μας. Αυτή τη στιγμή εργαζόμαστε με διευρυμένο τετράωρο καθημερινό πρόγραμμα, χωρίς ορθή κατανομή του διδακτικού προγράμματος, χωρίς Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό, με λιγότερους κοινωνικούς λειτουργούς κλπ (λόγω αδειών όπως προαναφέρθηκε) και με την ανάγκη να αναπτύξουμε την σύγχρονη τηλεκπαίδευση (για τρεις συναδέλφισσες που από την προηγούμενη εβδομάδα έχουν ειδικές άδειες απουσίας) με ανύπαρκτες υποδομές και επισφαλείς χωροταξικές συνθήκες.
Με βάση τα παραπάνω ζητάμε:
- • Άμεση συνεργασία του ΣΕΕΠΕΑ Αττικής, για ενημέρωση και εφόσον είναι εφικτό, επίσκεψη στον χώρο του σχολείου μας.
• Συνέχιση στην Άσκηση οργανωμένης πίεσης για άμεση πραγματοποίηση διαγνωστικών τεστ covid-19 σε εκπαιδευτικό προσωπικό και μαθητές/τριες, κάτι που το είχε ζητήσει ήδη διακριτά η ΟΛΜΕ και στη συνέχεια η ΠΟΣΕΕΠΕΑ και για το οποίο φυσικά δεν έχει γίνει καμία ενέργεια. - Άμεση συνεργασία με την ΟΛΜΕ ώστε να προκύψει ένα από κοινού ψήφισμα, με στόχο την ανάδειξη της καθολικότητας των δυσμενών συνθηκών ανεξάρτητα από βαθμίδα εκπαίδευσης, τύπο σχολείου ή δήμο λειτουργίας.
- Συνεργασία με τις κατά τόπους ΕΛΜΕ αλλά και την ΟΛΜΕ προκειμένου να κηρυχθεί άμεσα και πανελλαδικά κοινή ημέρα αποχής από το διδακτικό έργο στο πλαίσιο της λειτουργίας των σχολείων Ειδικής Εκπαίδευσης με στόχο την ανάδειξη των κοινών προβλημάτων.
Συνάδελφοι/ισσες, η αναπηρία του συστήματος είναι πολλαπλά ορατή σε αντίθεση με τις αναπηρίες των μαθητών/τριών μας ή/και των δικών μας, που δεν είναι πάντα!
Τα σχολεία πρέπει να είναι ανοιχτά και οι μαθητές/τριες να βρίσκονται, όχι στο φυσικό όπως ακούγεται αλλά, σ’ έναν φροντιστικό, οργανωμένο, δημοκρατικό, παιδαγωγικό, όχι θεραπευτικό που επίσης ακούγεται, και ασφαλή χώρο όπως θα ’πρεπε να είναι το σχολείο. Μόνο που αυτή την περίοδο δεν είναι! Επίσης το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι εργαζόμενοι/ες σε αυτά!
Η σχολική μας κοινότητα, μέλη της οποίας είναι και οι οικογένειες των μαθητών/τριών μας, γνωρίζει πως διατρέχει υγειονομικό κίνδυνο ενώ καθημερινά καταβάλει συλλογικές προσπάθειες, υποδείχνοντας θάρρος, ανεκτικότητα και αισιοδοξία για ένα ανοιχτό και ασφαλές σχολείο. Όμως δεν αρκεί η πρόθεση ούτε και ο ερασιτεχνισμός.
Παρακαλούμε για τις άμεσες και συντονισμένες ενέργειές σας ώστε η φωνή μας να ακουστεί χωρίς παραμορφώσεις.
Υ.Γ: σχετικό ενημερωτικό σημείωμα έχει ήδη σταλεί και στην αρμόδια ΕΛΜΕ της περιοχής μας
Ο Σύλλογος Διδασκόντων του ΕΝΕΕΓΥΛ Περιστερίου
Περισσότερα νέα Συλλόγων – Φορέων – ΜΚΟ
