Υποστηρίζουμε τους Νοσηλευτές και τις Μαίες κατά την Διάρκεια της Πανδημίας αλλά και Μετά από Αυτήν

Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ – WHO) όπου νοσοκόμοι/ες και μαίες από διαφορετικά και μακρινά -μεταξύ τους- μέρη της γης, μας μιλάνε για τον επίπονο και άκρως αγχώδη αγώνα που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν, μέσα στα νοσοκομεία, για να στηρίξουν όχι μόνον “τους ασθενείς τους” αλλά και το Σύστημα Υγείας, κατά την διάρκεια της πανδημίας, Covid-19.

Τα λόγια των νοσοκόμων, λόγια αληθινά, μέσα από την εμπειρία τους, δείχνουν ξεκάθαρα ότι τα εθνικά συστήματα υγείας στα περισσότερα κράτη νοσούσαν και πρίν από την εμφάνιση της τωρινής πανδημίας. Ελείμματα σε προσωπικό, χώρους, τεχνολογικό εξοπλισμό και αναλώσιμα υλικά δεν δημιουργούν αίσθημα ασφάλειας ούτε στους ασθενείς και τις οικογένειές τους, ούτε στο προσωπικό των νοσοκομείων.

Ας ελπίσουμε και (αν χρειαστεί) ας διεκδικήσουμε να έχουμε μια καλύτερη “φροντίδα” της υγείας των ανθρώπων. Μην ξεχνάμε ότι η Υγεία, η Παιδεία – Εκπαίδευση και φυσικά η Ελευθερία είναι οι βασικότεροι παράγοντες για ατομικές και κοινωνικές ισορροπίες.

Το τελευταίο ανθρώπινο άγγιγμα που ενδέχεται να νιώσουν ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση είναι από το χέρι μιας νοσηλεύτριας!

Το Μιλάνο είναι εντελώς ήσυχο, λέει η Βαλεντίνα Τομάσι, νοσοκόμα και διδάσκουσα. “Δεν υπάρχει κίνηση ούτε άνθρωποι στην πόλη”. Όμως μέσα στα νοσοκομεία του Μιλάνου, υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι απ’ όσους θα μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί, συμπεριλαμβανομένων και εκαντοντάδων νοσηλευτών σαν την Βαλεντίνα, οι οποίοι φροντίζουν ασθενείς με COVID19 που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση.
Η Βαλεντίνα βοηθά στην οργάνωση των κλινών, τα πρωϊνά και τα απογεύματα διδάσκει διαδικτυακά νοσηλευτές. “Πρέπει οι νοσηλευτές να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους και να αποφοιτούν, γιατί σε αυτήν την συγκυρία χρειαζόμαστε νοσηλευτές να δουλέψουν με περιστατικά του COVID19”. Λίγες μόνο ημέρες μετά την αποφοίτησή τους οι φοιτητές της, δώρισαν προστατευτικές μάσκες και ειδικές στολές.

“Πρέπει να συνεχίσουμε τη δουλειά μας”, λέει η Valentina. “Είμαστε δυνατοί”.

Αυτό είναι το μήνυμα που έδωσαν δεκάδες νοσηλευτές και μαίες σε όλο τον κόσμο την περίοδο της μεγάλης έντασης στα νοσοκομεία. Ενώ ο καθένας είχε τη δική του εμπειρία, ενώθηκαν στην προσπάθειά τους να κάνουν ό,τι καλύτερο δυνατό για να μάθουμε περισσότερα και να περιορίσουμε τον COVID19.

Οι νοσηλευτές αναδιοργάνωναν τις πτέρυγες, ώστε να διατεθούν περισσότερες κλίνες για ασθενείς με COVID19, ενώ προστάτευαν και συνεχίζουν να προστατεύουν τους άλλους ασθενείς καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό. Παραλαμβάνουν τον εξοπλισμό και τον διανέμουν στις μονάδες. Μαθαίνουν στην εργασία τους, μέσα από πληροφορίες που αλλάζουν κάθε μέρα, ακόμη και κάθε ώρα. Στο Δελχί, όταν τα περιστατικά COVID19 κινούνταν ανοδικά, ο νοσηλευτής Ajo Jose προετοίμαζε εκπαιδευτικά βίντεο, δίδασκε τους νοσηλευτές πώς να φορούν με ασφάλεια μια προστατευτική μάσκα όλη την ημέρα, χωρίς να αφήνει σημάδια στα πρόσωπά τους.

“Εχουμε κινητοποιηθεί”, είπε ο Ajo. “Αν δεν το κάνουμε τώρα, ίσως να μην έχουμε άλλη ευκαιρία”.

Στην Ουγκάντα, η μαία Harriet Nayiga διατηρεί επαφή με τις νεαρές πελάτισσές της, ευάλωτες νέες γυναίκες τις οποίες συμβουλεύει για ζητήματα σεξουαλικής ζωής και αναπαραγωγής καθώς επίσης και για τα δικαιώματά τους. Τώρα, πρέπει όλες τους να μείνουν σπίτι. Τους στέλνει μηνύματα και τηλεφωνεί σε όσες διαθέτουν τηλέφωνο ώστε “να τις κρατά ενήμερες και ασφαλείς”. Ανησυχεί γι’ αυτές που δεν έχουν τρόπο επικοινωνίας.

Οι νοσηλευτές κατορθώνουν το ακατόρθωτο.

Στην Ισπανία, η νοσηλεύτρια Silvia Esteban Sepulveda μας λέει ότι επειδή οι ασθενείς με COVID19 που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση απομονώνονται, το τελευταίο ανθρώπινο άγγιγμα που ενδέχεται να νιώσουν είναι από το χέρι μιας νοσηλεύτριας. “Πολλές φορές υποχρεωθήκαμε να κάνουμε βιντεοκλήση σε μέλη της οικογενειάς τους, αργά τη νύχτα, ώστε να μπορέσουν να αποχαιρετήσουν τον ετοιμοθάνατο συγγενή τους¨.

Πού θα βρισκόμασταν χωρίς νοσηλευτές και μαίες σε αυτήν την πανδημία;

Ωστόσο, όλοι όσοι μίλησαν ανησυχούσαν για την ανάγκη περισσότερου προστατευτικού εξοπλισμού, όπως μάσκες, γυαλιά και ρόμπες. Οι υγειονομικοί αρρωσταίνουν. Πάνω από 3000 υγειονομικοί έχουν μολυνθεί με COVID19. Κάποιοι έχουν πεθάνει, ανάμεσά τους και η Liu Fan, προϊσταμένη σε νοσοκομείο στη Wuhan, στην Κίνα. Ο ιός απείλησε τις ζωές των γονιών και του αδελφού της.

Πρόκειται για μια ανθρώπινη τραγωδία. Υπάρχει όμως και μια αντικειμενική πραγματικότητα. Όταν οι υγειονομικοί εκτίθενται στον ιό ή αρρωσταίνουν πρέπει να πάνε σπίτι τους και να παραμείνουν εκεί για τουλάχιστον δύο εβδομάδες και τα νοσοκομεία αγωνίζονται να βρουν αντικαταστάτες.

Η αλήθεια είναι πως διεθνώς δεν υπάρχουν αρκετοί νοσηλευτές και αρκετές μαίες.

Μια νέα αναφορά που συνέταξε ο ΠΟΥ μαζί με τους οργανισμούς Nursing Now και το Διεθνές Συμβούλιο Νοσηλευτών για την Ημέρα Υγείας 2020, αποκαλύπτει μια παγκόσμια έλλειψη της τάξεως των 5,9 εκατομμυρίων νοσηλευτών, με τα μεγαλύτερα κενά στην Αφρική, την νοτιοανατολική Ασία καθώς και την ανατολική Μεσόγειο και κάποιες περιοχές στη Λατινική Αμερική.

Ένας νοσηλευτής είπε ότι διευθύνει μια πτέρυγα καραντίνας για COVID19 όπου υπάρχουν δύο νοσηλεύτριες για περίπου 130 ασθενείς, και παρά την κόπωσή του, δηλώνει υπερήφανος που συνεισφέρει στην αντιμετώπιση του COVID19.

Παγκόσμια έλλειψη νοσηλευτών της τάξεως των 5,9 εκατομμυρίων.

Μια νοσηλεύτρια στη Ν.Υόρκη, η Grace Oghiehor-Enoma, συνοψίζει τις σκέψεις πολλών: «Είναι σαν να πηγαίνεις στο πεδίο της μάχης. Βλέπεις τη φωτιά, τρέχεις προς αυτήν χωρίς να σκέπτεσαι τον εαυτό σου. Αυτήν ακριβώς την ανιδιοτέλεια μπορείτε να δείτε σήμερα στους νοσηλευτές».

Γιατί είναι τόσο αφοσιωμένοι οι νοσηλευτές; Η Grace λέει ότι «αυτό που με κρατάει σε εγρήγορση είναι να βλέπω τους ασθενείς να αναρρώνουν. Να τους βλέπω να γίνονται καλά και να επιστρέφουν στους αγαπημένους τους. Αυτό πραγματικά βοηθάει».