Roger Kynard "Roky" Erickson

Στις 19 Μαρτίου του 2005 στο Ώστιν του Τέξας των ΗΠΑ, γίνεται το ετήσιο δρώμενο ”Roky Erickson Psychedelic Ice Cream Social” στο εστιατόριο “Threadgill’s”. Ο σκοπός είναι να βοηθήσουν το αγαπημένο, τρελό τέκνο της πόλης να “αναστηθεί”.

της Τατιάνας Γκαρδιακού

Ο Ρόκυ Έρικσον είναι από τα πρώτα θύματα της παράνοιας του LSD της δεκαετίας του ’60 και της απαράδεκτης ιατρικής πρακτικής του τότε.

Ο Ρόκυ Έρικσον εκείνο το βράδυ έπαιξε ζωντανά και τους “τρέλανε” όλους.

“If you have ghosts then you have everything“

To πρώτο του γκρουπ λεγόταν “The Spades” και είναι γνωστό, γιατί δυο κομμάτια που έγραψαν, έγιναν αργότερα τεράστιες επιτυχίες από τους 13th Floor Elevators (“You’re gonna miss me” και “we sell souls” ή αλλιώς “Don’t fall down”.)

Οι 13th Floor Elevators σχηματίστηκαν τέλος του 1965, όταν ο Tommy Hall συνάντησε τον Ροκυ ‘Ερικσον και μαζί με τα 3 μέλη ενός άλλου τοπικού συγκροτήματος (“The Lingsmen”) πήραν την τελική τους μορφή. ‘Εκτοτε θεωρούνται μία από τις πρώτες – αν όχι η πρώτη – ψυχεδελικές μπάντες στην ιστορία του Rock ‘n’ Roll και με σημαντική επιρροή στη δημιουργία και εξέλιξη του garage rock κ punk rock.

H πορεία των 13th Floor Elevators ξεκίνησε εντυπωσιακά. Μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ το 1966 (“The psychedelic sounds of the 13th Floor Elevators”), άρχισαν να γίνονται ευρέως γνωστοί και έξω από τα σύνορα του Τέξας. Το 1967 κυκλοφορούν το 2ο άλμπουμ τους (από τα 4 συνολικά) και 2 από τα μέλη εγκαταλείπουν (αν και αργότερα θα επανέλθουν).

Η χρήση LSD και άλλων ψυχεδελικών ουσιών έχει αρχίσει να διαλύει την πνευματική – και όχι μόνο – συνοχή του γκρουπ. Το 1968, κατά τη διάρκεια ενός live, ο Ρόκυ αρχίζει να μιλάει γρήγορα, ακατάληπτα και χωρίς κανένα νόημα. Ήταν η πρώτη φορά – από τις πολλές μετέπειτα – που εμφανίζει δημόσια την εικόνα ενός τρελού. Για κάποιους θεωρείται και ένας από τους λόγους που έγινε διάσημος πέραν της μουσικής και στιχουργικής του.

Τα μέλη των 13th Floor Elevators είχαν απασχολήσει επανειλημμένα τις Αρχές, εξαιτίας της κατοχής και χρήσης διαφόρων ουσιών καθώς και της ανοιχτής επικοινωνίας τους με το κοινό όσον αφορά στην ελεύθερη επιλογή ουσιών (LSD, μαριχουάνα, μεσκαλίνη κ.ά.) που, όπως πολλοί ισχυρίζονται, επεκτείνουν τους πνευματικούς ορίζοντες και σπάνε τα φράγματα των κοινωνικών περιορισμών.

Το 1969, όταν ο Έρικσον συνελήφθη έχοντας στην κατοχή του 1 τσιγάρο μαριχουάνας, αντιμετώπισε ποινή φυλάκισης έως 10 έτη! Δήλωσε αθώος λόγω παράνοιας για να αποφύγει τη φυλάκιση. Τον έστειλαν στο Austin State Hospital όπου μετά από αλλεπάλληλες αποδράσεις, μεταφέρθηκε σε Ίδρυμα Υψίστης Ασφαλείας στο Rusk Texas και έμεινε εκεί 3,5 χρόνια.

Τα ηλεκτροσόκ και η χορήγηση βαριών ψυχοφαρμάκων (Thorazin), έκαναν τον Ρόκυ ουσιαστικά “φυτό”. Παρ’ όλα αυτά, κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του, συμμετείχε σε ένα μουσικό σχήμα του Νοσοκομείου (“Missing Links”), όπου και ηχογραφήθηκαν διάφορα κομμάτια. 6 δε εξ’ αυτών κυκλοφόρησαν σε μια συλλογή του Έρικσον το 1999 (“Never Say Goodbye”). Ο Ρόκυ ήταν ο μοναδικός της μπάντας που δεν είχε διαπράξει φόνο…

Είναι γνωστή η τακτική εκείνων των χρόνων σε ασθενείς που δηλώνονταν με ψυχικές νόσους. Τα ηλεκτροσόκ, τα ψυχοφάρμακα, τα πειράματα από τους θεράποντες ιατρούς με διάφορες ψυχοτρόπες ουσίες, οδήγησαν πολύ κόσμο σε ένα χειρότερο μέλλον. Πολλοί απ’ αυτούς που υπέστησαν αυτή την ιατρική “περίθαλψη” ήταν κρατούμενοι, άστεγοι, μετανάστες, στρατιώτες ή απλά “ψυχωσικοί”. Σημαντικό ποσοστό της κοινωνίας όμως έχει αποφανθεί πλέον για την “αποτελεσματικότητα” αυτών των μεθόδων και σήμερα η πνευματική ισορροπία επιδιώκεται, κατά κύριο λόγο, με πιο ασφαλείς πρακτικές.

Ο Ρόκυ συνέχισε να γράφει και να παρουσιάζει μουσικές μετά το τέλος του εγκλεισμού του, με διάφορα σχήματα (“Bleib alien”, “The Nervebreakers”, “The Explosives”) παρουσιάζοντας ακατάπαυστη δημιουργικότητα. Έτσι, φτάνουμε στο 1982, όπου δήλωσε ότι εξωγήινοι είχαν καταλάβει το σώμα του και οι γήινοι τον παρενοχλούσαν εξαιτίας αυτού…

Είχε προηγηθεί το 1980, η μανία του με το ταχυδρομείο _έπαιρνε τα γράμματα των γειτόνων και τα κολλούσε στον τοίχο του δωματίου του, μάζευε γενικά ό,τι έβρισκε, έγραφε σε γνωστούς ή αγνώστους, ζωντανούς ή νεκρούς_ (ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή) που θα κρατούσε κάμποσα χρόνια. Η φάση με τους εξωγήινους ψιλό-έληξε όταν ένας φίλος του δικηγόρος, απηυδισμένος, τον έβαλε να γράψει και να προσυπογράψει μία δήλωση ότι πλέον δεν υπάγεται στους νόμους αυτού του πλανήτη. Ο Ρόκυ έχει δηλώσει ότι έκτοτε οι γήινοι δεν τον ενόχλησαν… Γενικά την δεκαετία του ΄80 θεωρείται “εξαφανισμένος”, αν και η δημιουργικότητά του εξακολουθεί να είναι αμείωτη.

Οι αρχές της δεκαετίας του ’90 βρίσκουν τον Ρόκυ απομονωμένο στο δωμάτιό του σε τραγική κατάσταση. Η εμφάνιση του παραπέμπει σε φτωχό, τρελό αλήτη. Περιβάλλεται από πολλές και διάφορες ηλεκτρικές συσκευές, που παίζουν όλες μαζί ταυτόχρονα πολύ δυνατά, παράγοντας κάθε είδους ήχο (π.χ παράσιτα). Το κεφάλι του είναι καλυμμένο με κάτι σαν κράνος, φτιαγμένο από αλουμινόχαρτο. Ο στόχος του είναι να εμποδίσει τις αλλότριες φωνές να μπουν στο κεφάλι του και να μην ακούει τους εσωτερικούς του δαίμονες, που τότε ούρλιαζαν.

“Don’t shake me Lucifer

I been up all night,and no suicide clock the works

Seemed to be no calm privacy

Lucifer cried

Don’t shake me Lucifer

You‘re all I need”

‘Ηταν ο μικρότερος αδελφός του Sumner που πήρε την κατάσταση στα χέρια του και μετά από θεραπείες χρόνων, ο Ρόκυ αποκατέστησε τόσο την εξωτερική του εμφάνιση, όσο και την εσωτερική του γαλήνη.

Θα επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο, με την κυκλοφορία του “Where the Pyramide Meet the Eye”. Ένα άλμπουμ με κομμάτια που έγραφε τα προηγούμενα χρόνια και είχε συμμετοχές από τεράστια ονόματα όπως ZZ Top, Jesus and Mary Chain, REM και Primal Scream. ‘Έκτοτε θα συνεργαστεί και θα περιοδεύσει σε Η.Π.Α, Αυστραλία, Ν.Ζηλανδία και Ευρώπη, με μπάντες όπως οι Mogwai, Okkervill River, Black Angels. Θα λάβει μέρος σε σημαντικά φεστιβάλ, θα κυκλοφορήσει καινούριο υλικό έπειτα από σχεδόν 15 χρόνια και θα βραβευτεί για το σύνολο του έργου του.

Ένας καλλιτέχνης χαμένος σε διαδρομές που κάποιες τις επέλεξε και κάποιες άλλες του τις επιβάλλανε.

Βρέθηκε πάμφτωχος και χρεοκοπημένος, γιατί οι ατζέντηδές του εκμεταλλεύτηκαν την πνευματική του αστάθεια και παρ’ όλη τη σταθερή δισκογραφική του παρουσία για 10ετίες δεν είχε καμία ουσιαστική απολαβή. Τρελός, γιατί οι γιατροί τότε δεν κάνανε πρόληψη και αποκατάσταση παρά μόνον καταστολή.

Όμως, πάντα βρισκόταν κάποιος δίπλα του (ή τουλάχιστον προσπαθούσε) να τον βοηθήσει και πάντα μερικοί από τους καλύτερους μουσικούς επεδίωξαν να συνεργαστούν μαζί του. Ίσως αυτό από μόνο του, να καταδεικνύει το μεγαλείο του Ρόκυ!

“Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία (APA) από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά, σε συνεργασία με τις φαρμακευτικές εταιρίες, προώθησε ένα μοντέλο διαχείρισης των ψυχικών νόσων με φάρμακα, διαδίδοντάς το πολύ αποτελεσματικά σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Είναι σημαντικό να αναγνωριστεί από το κοινό η ζημιά που έχει προκληθεί, σε κοινωνικό επίπεδο κατά πρώτον και κατ’ επέκταση σε ατομικό”. European Journal of Psychology & Councelling- Volume 17,2015-Issue 4

Ενασχόληση: Μουσικός, Τραγουδιστής, Τραγουδοποιός
Γεννήθηκε: 15 Ιουλίου 1947
Τόπος γέννησης: Τέξας, ΗΠΑ
Έργα: Don‘t Slander Me (1986), Click Your Fingers Applauding The Play (1988), Never Say Goodbye (1999), Halloween (2008) κ.ά