Η Ελένη Καραγιάννη – Εικαστικός – Εκπαιδευτικός Εικαστικής Αγωγής, απαντά στις ερωτήσεις μας…
Μία στιγμή που άλλαξε την πορεία της καριέρας σου.
Όταν συνειδητοποίησα πόσο πολλή Τέχνη έχουμε στον κόσμο αλλά πόσο περιορισμένη είναι η ενεργή παρουσία του Καλλιτέχνη. Νομίζω πως χρειαζόμαστε περισσότερους, μικρούς, πρακτικούς και χρωματιστούς ήρωες ανάμεσά μας, μήπως και μας κάνουν να δούμε πέρα από αυτά που μπορούν να δουν τα μάτια.
Μία πρόταση για τα πολιτιστικά δρώμενα στην Ελλάδα.
Η αναθεώρηση εκείνου του ελιτίστικου-απομονωμένου προτύπου του Καλλιτέχνη με ένα περισσότερο εξωστρεφές και ενταγμένο στην πραγματική ζωή.
Μία εναλλακτική καριέρα που μπορεί να είχες επιλέξει.
Η αλήθεια είναι πως δεν είχα Plan B. Από πολύ μικρό παιδί είχα αγκαλιάσει την ταυτότητα του καλλιτέχνη. Αν αναγκαζόμουν να κάνω κάτι άλλο νομίζω θα ήμουν ένας δυστυχισμένος άνθρωπος. Ίσως πάλι όχι. Η δημιουργικότητα βρίσκει τον δρόμο της πάντα.
Μία απόφαση που σε έκανε να μετανιώσεις/λυπηθείς.
Το ότι ακόμα δεν έχω ταξιδέψει όσο θα ήθελα.
Ένας πίνακας ζωγραφικής που όλοι πρέπει να δουν.
O σκύλος του Goya. Ένας κενός πίνακας που για λόγους που δεν μπορούμε κατά βάθος να εξηγήσουμε, μας γεννάει ένα παράξενο σφίξιμο στο στομάχι. Διαβάζουμε στη wiki πως: “Η αινιγματική απεικόνιση του σκύλου έχει οδηγήσει σε ποικίλες ερμηνείες των προθέσεων του Γκόγια. Το έργο αντιμετωπίζεται συχνά ως μια συμβολική απεικόνιση του μάταιου αγώνα του ανθρώπου ενάντια στις κακόβουλες δυνάμεις. Η μαύρη κεκλιμένη μάζα που καλύπτει το σώμα του σκύλου θεωρείται πως είναι κινούμενη άμμος, έδαφος ή κάποιο άλλο υλικό μέσα στο οποίο έχει θαφτεί ο σκύλος. Έχοντας παλέψει ανεπιτυχώς για να ελευθερωθεί, το μόνο που μπορεί να κάνει πλέον είναι να κοιτάξει στον ουρανό ελπίζοντας σε μια θεϊκή παρέμβαση που όμως δεν πρόκειται να έρθει ποτέ. Η απεραντοσύνη του ουρανού που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της εικόνας, δίνει έμφαση στο αίσθημα απομόνωσης και απελπισίας του σκύλου. Άλλοι βλέπουν το σκύλο να σηκώνει επιφυλακτικά το κεφάλι του πάνω από τη μαύρη μάζα, φοβούμενος κάτι που βρίσκεται εκτός του οπτικού πεδίου του πίνακα, ή πιθανώς σαν μια εικόνα εγκατάλειψης, μοναξιάς και παραμέλησης”.
Μία σωστή απόφασή σου.
Να συνεχίσω τις σπουδές μου από την ΑΣΚΤ στις Ανθρωπιστικές σπουδές.
Ένα τραγούδι.
Στο top 10 του soundtrack της ζωής μου βρίσκεται πάντα η εκτέλεση του “I loves you Porgy” από τη Nina Simone.
Μία στιγμή προσωπικής σου υπερηφάνειας.
H Ίδρυση του Δικτύου Τέχνης και Δράσης (εδώ: http://balloonartpeople.blogspot.gr/). Αν και είναι ακόμα φρέσκο πολύ, αισθάνομαι ιδιαίτερα συγκινημένη που μια ιδέα έγινε πραγματικότητα και μάλιστα βρήκε τόσο μεγάλη αποδοχή από πολλούς όμορφους ανθρώπους.
Ένα ταξίδι ή πρόταση για ταξίδι.
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα ταξίδι μου. Κάθε τόπος που βρέθηκα μου έδωσε χρήσιμες εμπειρίες και μοναδικές εικόνες.
Μία ευχή για το μέλλον του πολιτισμού.
Να δοθεί πραγματικά χώρος στους καλλιτέχνες. Όχι μόνο για να φτιάχνουν όμορφα έργα τέχνης. Η Τέχνη νομίζω δεν μας λείπει αφού έχουμε απεριόριστη πρόσβαση σε όλες τις μορφές της. Όμως έχω την αίσθηση πως τελικά ο πραγματικός χώρος για να εκδηλωθεί η ιδιοσυγκρασία του καλλιτέχνη, είναι ελάχιστος. Τόσο πολλή Τέχνη γύρω μας και ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο πολύτιμη, πόσο παρεμβατική μπορεί να γίνει και πόσο σημαντική για την εξέλιξη του είδους μας είναι η δημιουργική ιδιοσυγκρασία. Οι δημιουργικοί άνθρωποι συχνά διαπιστώνουμε πως είναι στη φύση τους να σκέφτονται πέρα από τα πρότυπα και τα περιγράμματα, να χρησιμοποιούν τα υλικά, τον χώρο, το φως, κτλ, με άλλους, πιο δημιουργικούς, εναλλακτικούς, ακόμα και μη αποδεκτούς, τρόπους.
Εύχομαι να έρθει η στιγμή να κατανοήσουμε πως είναι τόσο αναντικατάστατοι, όσο είναι και άλλες ειδικότητες, όπως, πχ οι δικηγόροι, οι γιατροί, οι εκπαιδευτικοί, οι πολιτικοί, κ.α.
Αλλά ίσως αυτό είναι μια θέση που πρώτα οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και οι δημιουργικοί άνθρωποι πρέπει να διεκδικήσουν.
