Πολλά έχουν γραφτεί για το πέρασμα από τα 50 και πολλά δεν έχουν ειπωθεί καν από τους πενηντάρηδες, από φόβο μήπως στιγματιστούν.
της Ειρήνης Τσιρακίδου – Opera Singer
Αυτό που βιώνω εγώ στα πενήντα μου, είναι απελευθέρωση.
Η απελευθέρωση από την ψευδαίσθηση της αιωνιότητας.
Η απελευθέρωση από την διατήρηση της ύλης, ανέπαφης από το πέρασμα του χρόνου.
Μια απελευθέρωση και βαθιά, χωρίς φόβο, της αποδοχής του τέλους.
Μην το εκλάβετε ως μοιρολατρεία! Κάθε άλλο!
Είναι μια γιορτή.
Μια γιορτή της ζωής.
Της ζωής που σου απομένει και θες να την απολαύσεις, απαλλάσσοντας τον εαυτό σου από κάθε στερεότυπο.
Το στερεότυπο της τελειότητας της μορφής.
Μια μέρα, μια φίλη (γύρω στα 40), με πόνο στη φωνή της, μου είπε: «χαλάμε!».
«Τί εννοείς;», την ρώτησα.
«Χαλάμε! Από εδώ και πέρα το σώμα μας αρχίζει να χαλά. Χάνει τη δύναμή του, τη σφριγηλότητά του».
«Και δε χαίρεσαι;», της απαντώ.
«Να επενδύεις σε αυτά που δεν πρόκειται να χαλάσουν ποτέ. Την καρδιά σου και το μυαλό σου».
Ναι, θα χαλάσεις! Θα αλλάξεις, θα πω εγώ.
Όμως υπάρχουν ιδιότητες μέσα σου που δεν χαλάνε και είναι αυτές που δίνουν λάμψη και γοητεία στην ύπαρξή σου.
Η καλοσύνη σου, η χαρά σου, η αγάπη σου, η ευγένειά σου, η δοτικότητά σου, η συμπόνοια σου…όλα αυτά που δίνουν περισσότερη λάμψη κι από το καλύτερο και ακριβότερο make up!
Η διαύγεια σου, η αντικειμενικότητά σου, η οξύνοιά σου, η παρατηρητικότητά σου, η διαλλακτικότητά σου. Όλες αυτές και άλλες τόσες νοητικές ικανότητες που κάνουν τον λόγο σου ελκυστικό και γοητευτικό.
Όλα αυτά δε χάνονται! Φρόντισε αυτά που είναι διαρκή και τότε δεν θα «χαλάσεις» ποτέ!
Η σάρκα θα αλλάξει… η ψυχή ποτέ!
Γράφει: η Ειρήνη Τσιρακίδου – Opera Singer
