Η Mabel Αργυρώ είναι ένα τετραπληγικό κορίτσι που ξεκίνησε τη χρονιά, σε ένα σχολείο χωρίς ειδικό βοηθητικό προσωπικό και χωρίς τις απαραίτητες υποδομές προσβασιμότητας.
Η μητέρα της Μαρία Μπουντουράκη – Wilson έφτασε μέχρι τον εισαγγελέα και απευθύνθηκε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης της Κρήτης, όχι μόνο για τις ελλείψεις που εμποδίζουν την πρόσβαση της Mabel στο σχολείο της, αλλά για όλα τα θέματα που αφορούν τα παιδιά με αναπηρία, αφού είναι ταυτόχρονα μητέρα και ενός αυτιστικού αγοριού.
Χαρακτηριστικό το κείμενο που ανάρτησε πριν λίγες μέρες:
«Σχολείο 2024 – Καλή αρχή σε όλα τα παιδιά που κατάφεραν να πάνε σχολείο! Πρώτη τάξη δημοτικού για τα διδυμάκια μου.
Ανυπομονούν και τα 2 να πάνε σχολείο. Και φυσικά τα ενθαρρύνω και προσπαθώ να μοιράζομαι το ενθουσιασμό τους αλλά … Τα προβλήματα απέραντα για μία μαμά με ένα παιδί τετραπληγικό και ένα αυτιστικό. Η παράλληλη δασκάλα του γιού μου, μισή.
Τι κι αν άλλο λέει η εισήγηση από το ΚΕΔΑΣΥ;
Τα έργα προσβασιμότητας στο σχολείο μη ολοκληρωμένα. Τι κι αν ο νόμος λέει τα σχολεία να είναι προσβάσιμα; Τι κι αν η αίτηση μου για προσβασιμότητα έγινε 19 μήνες πριν από τον σημερινό αγιασμό; Το λάπτοπ για την κόρη μου που δεν γράφει με μολύβι, άφαντο ακόμα. Τι κι αν έπρεπε να το έχει από το Σεπτέμβρη 2023; Η αναπληρώτρια βοηθητικό προσωπικό, που δεν αναπληρώνει κανέναν, ήρθε κι έφυγε με άδεια μητρότητας αφήνοντας την κόρη μου ανήμπορη να πάει σχολείο μέχρι να αναπληρωθεί (αν αναπληρωθεί). Όχι δεν θα αναπληρωθεί σε 1-2 μέρες αλλά σε κάποια «φάση μαζικών προσλήψεων αναπληρωτών». Ελπίζουμε την επόμενη (Οκτώβριο; Νοέμβριο;)
Να κρατήσω το παιδί σπίτι; Το πρωτάκι; Να βλέπει κάθε πρωί τον αδελφό της να πηγαίνει σχολείο και αυτής να της πω τι; Να βρω βοηθό ιδιωτικά τελευταία στιγμή επί πληρωμής και για αόριστο χρόνο;
Πως; Θα πάω εγώ σαν βοηθός της. Μονόδρομος. Κάθε πρωί από τις 8 μέχρι τις 13:15 θα είμαι στο σχολείο. Χωρίς μισθό, χωρίς χρόνο για το σπίτι και την υγεία μου, και κάθε απόγευμα είμαστε στην πόλη εγώ και τα 2 παιδιά για θεραπείες και συνεδρίες.
Και τυχερή να με πείτε που με δέχθηκε ο σύλλογος διδασκόντων. Γιατί πολλοί γονείς στην ίδια περίπτωση, τρώνε πόρτα! Δημόσια παιδεία με εμφανή τη διάκριση μεταξύ ανηλίκων λόγο αναπηρίας. Υψώνονται εμπόδια από ανθρώπινες ενέργειες.
Αυτά τα εμπόδια καθιστούν την πρόσβαση στο σχολικό περιβάλλον και την εκπαιδευτική διαδικασία ΑΝΙΣΗ ενώ θα έπρεπε να ήταν αυτονόητη. Εκπαίδευση στην Ελλάδα.
Πόσο αντιπαιδαγωγική. Πόσο ψυχοφθόρα.»
