Το ΚΔΑΠ ΜΕΑ Εν Δράσει – Ηγουμενίτσα μας προτείνει… την ταινία: «Τα μυαλά που κουβαλάς». Μια ταινία του 2015, αμερικάνικης παραγωγής της εταιρείας PIXAR και είναι σχετική με τα συναισθήματά μας: Χαρά, Λύπη, Θυμός, Φόβος και Αηδία.
Ένα μικρό κορίτσι, η Ράιλι, μετακομίζει με την οικογένειά της από την πόλη της Μινεσότα στο Σαν Φρανσίσκο, παίρνοντας μαζί της και τα 5 συναισθήματά της, τα οποία πρέπει να φροντίσουν να είναι χαρούμενη. Κατά τη διάρκεια της ταινίας κάτι πάει στραβά… όταν η Λύπη αγγίζει καταλάθος μια χαρούμενη μνήμη, μετατρέποντάς την σε λυπημένη.
Στόχος της ταινίας είναι να δείξει το πώς λειτουργούν τα συναισθήματα στο μυαλό του ανθρώπου και πώς διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται γύρω του. Μέσα από τα μάτια ενός 11χρονου κοριτσιού παρουσιάζονται τα συναισθήματα κατά τη διάρκεια ορισμένων δύσκολων καταστάσεων στη ζωή της.
Δείτε το trailer εδώ…
Η ταινία είναι για μικρούς και για μεγάλους, αφού διδάσκει στα παιδιά, με χιουμοριστικό τρόπο, για ποιον λόγο είναι σημαντικά όλα τα συναισθήματα και στους γονείς πώς να βοηθάνε τα παιδιά όταν παρατηρούν αλλαγή στην ψυχολογία τους.
Για την επίτευξη του στόχου αυτού, ο σκηνοθέτης της ταινίας Pete Docter, ζήτησε τη βοήθεια ομάδων ψυχολόγων, ψυχαναλυτών και ψυχιάτρων των Πανεπιστημίων του Berkeley και του San Francisco, με σκοπό να τον βοηθήσουν να μάθει τα συναισθήματα των παιδιών στο προεφηβικό στάδιο ανάπτυξής τους. Σύμφωνα λοιπόν, με τις μελέτες των επιστημονικών ομάδων, τα παιδιά ηλικίας 11 ετών, όπως η Ράιλι (πρωταγωνίστρια), έχουν απότομες συναισθηματικές αλλαγές, όπως η απότομη πτώση θετικών συναισθημάτων.
Κατά τη διάρκεια της ταινίας βλέπουμε ότι η Λύπη παίρνει τα ηνία, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο, ότι εκτός από δυνατό συναίσθημα, είναι αυτό που βοηθάει στην αντιμετώπιση της απώλειας, και μπορεί να σταθεί κυρίαρχο συναίσθημα για μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμη και σε ένα παιδί μόλις 11 χρονών.
Στην ταινία, η μορφή συναισθηματικής απώλειας είναι η απομάκρυνση από την περιοχή, το σπίτι, το σχολείο, τους φίλους που είχε το κορίτσι στην πόλη της Μινεσότα, καθώς και οι αναμνήσεις από την συγκεκριμένη περιοχή. Το παιδί, σε ένα κρίσιμο αναπτυξιακό στάδιο της ζωής του, αναγκάζεται να μετακομίσει στην πόλη του Σαν Φρανσίσκο, έχοντας μόνο τις αναμνήσεις μαζί του.
Η Ράιλι, στην ταινία, όσο εμείς ως θεατές βλέπουμε τις συμπεριφορές των 5 συναισθημάτων, περνάει από το στάδιο «του χρόνου προσαρμογής» όπως ονομάζεται, το χρονικό διάστημα που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να συνηθίσει σε μια καινούργια κατάσταση.
Γράφει: η ομάδα του ΚΔΑΠ ΜΕΑ Εν Δράσει – Ηγουμενίτσα
