Γειά σας… Πιστεύω ότι είμαι έτοιμος και σας παραθέτω το εξής κείμενο, βγαλμένο από την ψυχή μου, προς όφελος ανθρώπων με αναπηρία που χρειάζονται κίνητρα και θετικά μηνύματα. Γιατί…
«Όλοι μας είμαστε ικανοί να τα καταφέρουμε και…
να βγούμε πιο δυνατοί μέσα από τις δυσκολίες!»
του Σταμάτη Σύρου – Αθλητής με προβλήματα ακοής
Γεννήθηκα, το 1979, στο Ίλιον Αττικής, με προβλήματα ακοής και αργή ανάπτυξη των κάτω άκρων… με αποτέλεσμα να αργήσω να περπατήσω. Έζησα και μεγάλωσα στη δύσκολη περιοχή του Ζεφυρίου Αττικής όπου και διαμένω ακόμα.
Η ενασχόληση μου με τον αθλητισμό ξεκίνησε από τη βρεφική μου ηλικία, χωρίς ωστόσο να είμαι εγγεγραμμένος σε κάποιον σύλλογο. Η όποια βοήθεια προερχόταν από ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί ήδη με κάποιο άθλημα, στον ελεύθερό τους χρόνο. Ξεκίνησα με την κολύμβηση, με αποτέλεσμα σιγά-σιγά να δυναμώνουν τα πόδια μου, αγαπημένη συνήθεια που δεν εγκατέλειψα ποτέ.
Η ΠΟΡΕΙΑ…
Από την ηλικία των επτά ετών που ένιωσα τον εαυτό μου ως “αδύναμο”, λόγω της περιοχής όπου διαμένω, έπρεπε να μάθω να προστατεύω τον εαυτό μου. Ήμουν εύκολο θύμα επιθέσεων λόγω βαρηκοΐας, αλλά και λόγω του ήδη φιλάσθενου σώματός μου. Είχα την επιθυμία να γραφτώ σε έναν σύλλογο πολεμικών τεχνών, χωρίς δυστυχώς να υπάρχει αυτή η δυνατότητα.
ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ…
Τότε μπήκε στο μυαλό μου το πιο απίστευτο παιδικό όνειρο…
Να μάθω να μιλάω κι ας μην άκουγα, ώστε να γίνω και εγώ μέρος του κοινωνικού συνόλου.
Να γίνω μάγειρας, ώστε να μάθω να διαχειρίζομαι τη διατροφή μου και, παράλληλα με αυτή την εργασία, να φροντίσω την υγεία μου και να γραφτώ σε σύλλογο πολεμικών τεχνών για να μπω στην Εθνική Ομάδα, διότι πίστευα ότι για να φτάσεις εκεί πρέπει να είσαι δυνατός. Στην ουσία ονειρευόμουν και στόχευα σε ό,τι μου έλειπε!
Ακολούθησε το ποδήλατο και η πρακτική γυμναστική στο σπίτι με αυτοσχέδια όργανα και ό,τι μπορούσα να κάνω με το βάρος του σώματός μου. Πήγα στη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων, ως μάγειρας, με εισαγωγικές εξετάσεις στα αγγλικά, χωρίς να μιλάω καλά καλά τα ελληνικά και δίχως να γνωρίζω λέξη από την Νοηματική Γλώσσα.
Με τον πρώτο μου μισθό έκανα και την επίσημη εγγραφή σε σύλλογο Τaekwondo, με αθλητικό δελτίο, το 1997.
Η ΕΞΕΛΙΞΗ…
Από το 2000 μέχρι το 2009 εντρύφησα στον χώρο των πολεμικών τεχνικών συνεχίζοντας με ενδιαφέρον και ενθουσιασμό σε αρκετά συστήματα όπως Hapkido, Ed Parker’s kempo karate, Semi Contact, Kickboxing, παράλληλα με εργασία στις οικοδομές. Δύσκολη και επίπονη περίοδος αλλά έμαθα να φτιάχνω την υγεία μου, τον χαρακτήρα μου, την αυτοπεποίθηση μου αλλά και την ψυχική μου ασφάλεια κυρίως. Οι προσπάθειές μου άρχισαν να πιάνουν τόπο και το όνειρο της εθνικής ομάδας άρχισε να έρχεται κοντά μου.
ΟΙ ΑΤΥΧΙΕΣ…
2004, τροχαίο. 2009, αναπνευστικά προβλήματα. 2013, πτώση. Όλα αυτά λίγο πριν γίνει η επιλογή των υποψηφίων στην Εθνική ομάδα Κωφών Βαρηκόων Taekwondo. Θα σταθώ στην πτώση, αυτήν που από ένα ατύχημα με κατέστησε σχεδόν αδύνατο για μία φυσιολογική ζωή, πόσο μάλλον να αθληθώ ξανά.
Εκεί στάθηκα τυχερός μέσα στην ατυχία μου λόγω ότι ήμουν πολύ γυμνασμένος για να πάθω ακόμα χειρότερα. Δυστυχώς, δεν είχα γυμνάσει το μυαλό μου και δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία σε αυτό που λέμε “αθλητική φιλοσοφία και παιδεία” στο χώρο των πολεμικών τεχνών, γιατί θεώρησα κάποια πράγματα λανθασμένα ως δεδομένα, με συνέπεια αρκετές λανθασμένες επιλογές. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η γενική ψυχολογική πτώση μου σε όλους τους τομείς.
Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ…
Πέρασαν 5 χρόνια με φυσιοθεραπευτές και παράλληλα γυμναστική, με λάστιχα μόνο, ενώ σιγά-σιγά προσέθετα από ελάχιστα βάρη, σε διάφορες ασκήσεις. Τον δρόμο και τον τρόπο να γυρίσω τον ήξερα.
Πέραν από την οικογένειά μου και τους γιατρούς, η έξοδός από τον “ψυχικό μου λήθαργο”, στον οποίο έπεσα επειδή δεν έφτασα στην Εθνική, ήταν μέσα από το χώρο των πολεμικών τεχνών.
Θα σταθώ σε δύο ανθρώπους. Στον κύριο Γεώργιο Αναγνωστάκο που, τυχαία, μέσα από τον πύρινο διαδικτυακό λόγο του σε θέματα ψυχολογίας μέσω της γυμναστικής, των προπονήσεων αλλά και την αγάπη του στον χώρο των πολεμικών τεχνών, με έπεισε ότι είμαστε ικανοί να κάνουμε περισσότερα πράγματα, αρκεί να έχουμε σωστό mindset και να το κάνουμε πράξη…
Ακριβώς μετά, ήξερα πού θα πάω.
Στην κυρία Φωτεινή Μπίρμπα, παλιά μου συναθλήτρια η οποία γνώριζε κατά κάποιο τρόπο και την πορεία μου. Προπονήτρια πλέον στην Εθνική Ελλάδος, στο Taekwondo. Της εξέφρασα τις επιθυμίες μου και τους στόχους μου. Εκεί ξεκινάει το πραγματικό, το δύσκολο αλλά και τόσο όμορφο ταξίδι.
Εκείνη, μου ξεκαθάρισε πώς έχουν τα πράγματα. Από τότε και για δύο χρόνια ξαναχτίσαμε τα πάντα από την αρχή, συμπυκνώνοντας αυτά τα 10 έτη εμπειρίας που είχα μέσα σε δύο χρόνια, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες της.
Επί ένα χρόνο και σιγά-σιγά, ξαναδυνάμωνα, ανέβαινα προπονητικά, φυσική κατάσταση κλπ, αλλά έφτιαχνα και ψυχολογία… Εκεί ήρθε και η αθλητική παιδεία όπου έπρεπε να αδειάσω τελείως απέναντι στην προπονήτριά μου και να δεχτώ, με απόλυτη πειθαρχία, το πώς έχουν τα πράγματα, για να κερδίσω πάλι πίσω ό,τι έχω χάσει.
Έτσι κι έγινε. Ήρθε ο επόμενος χρόνος, όπου οι διακρίσεις διαδέχονταν η μία μετά την άλλη, περισσότερες από ό,τι είχα κάνει σε 10 χρόνια!
10 χρόνια… Αποκορύφωμα, η ένταξή μου στην Εθνική Ομάδα Κωφών Βαρήκοων Τaekwondo και όχι μόνον. Πέτυχα και την ένταξη στην Εθνική Ομάδα Κωφών Βαρήκοων Karate, λαμβάνοντας μέρος σε διαφορετικά αγωνίσματα στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κωφών Βαρηκόων Taekwondo και Karate, στην Αττάλεια της Τουρκίας.
Αυτή την στιγμή βρίσκομαι ως βοηθός στον Αθλητικό Σύλλογο «Οι Άτρωτοι», Άνω Λιοσίων, όπου και αθλούμαι ακόμα, διότι τα όνειρα δεν σταμάτησαν στην Εθνική αλλά συνεχίζουν μέσα από το χαμόγελο των μικρών παιδιών και των συναθλητών μου που μοιράζονται μαζί μου όλη αυτήν την εμπειρία, όπως την μοιράστηκα κι εγώ με την προπονήτρια μου.
Μου αρέσει να βλέπω και άλλα χαμόγελα στα ΚΔΑΠ Άνω Λιοσίων όπου εργάζομαι. Και δεν σταματάμε εκεί…
Αυτή είναι η ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό, τις πολεμικές τέχνες και το πώς αυτά με έχουν βοηθήσει στη ζωή μου, ταυτόχρονα στην ψυχή και το σώμα μαζί.
Εύχομαι και εγώ το δικό σας χαμόγελο να φαίνεται στο πρόσωπο των δικών σας ανθρώπων. Όλοι μας είμαστε εν δυνάμει ικανοί να τα καταφέρουμε και να βγούμε πιο δυνατοί μέσα από τις δυσκολίες!
Γράφει: ο Σταμάτης Σύρος – Αθλητής με προβλήματα ακοής
Επιμέλεια: Νίκος Παγίδας – Εργοθεραπευτής
