Σε αυτήν την χώρα, η κρατική ανεπάρκεια δεν επιτρέπεται πλέον να συγχωρείται ή να θεωρείται ένα απλό επικοινωνιακό λάθος!
της Μαρίας Σφακιανάκη – Καρκινοπαθής – Ιδρύτρια της Ομάδας Άγγελοι επί Γης
Αντιδράσεις προκάλεσε δήλωση που έκανε σε γνωστό τηλεοπτικό κανάλι ο καθηγητής Ιατρικής, υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ (που τελικά τέθηκε εκτός ψηφοδελτίων), Σπύρος Πνευματικός, αναφερόμενος στους καρκινοπαθείς σε τελικό στάδιο όπου αναφέρθηκε στο κόστος, σημειώνοντας «πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε κάποια γραμμή», γιατί «είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση ορισμένων ανθρώπων».
Υγεία; …Σημείωσε 0
Παιδεία; …Σημείωσε 0
Οικονομία; …Σημείωσε 0
Και απορώ, εγώ η αγράμματη. Tώρα, πού θα στηρίξουν τα παιδιά μας τις ελπίδες τους;
Είσαι καρκινοπαθής;… Πέθανε ρε φίλε, είσαι άχρηστος, είσαι βάρος και τρως λεφτά από το «σύστημα» με τις θεραπείες σου.
Είσαι μαθητής;… Θα σε τρελάνω με τράπεζες θεμάτων, με ανεβασμένες βάσεις, με πληροφορίες που θα ξεχάσεις και το όνομα σου και στο τέλος το πανεπιστήμιο δεν θα το δεις ούτε μέχρι την Δευτέρα Παρουσία.
Είσαι στην μικρομεσαία τάξη;… Πέθανε ρε, αυτό σου αξίζει. Πλήρωνε μέχρι να σβήσει ο ήλιος φόρους για τα παιδιά σου, για το σπίτι σου, για το αμάξι σου, για τα πάντα, ακόμα και για τον αέρα που αναπνέεις.
Και αναρωτιέμαι, εγώ η αγράμματη, γιατί φεύγουν οι νέοι άνθρωποι στο εξωτερικό… και αναρωτιέμαι πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας σε αυτή την χώρα που μας μισεί και μας τιμωρεί επειδή γεννήσαμε, επειδή προσπαθούμε να σπουδάσουμε… αλλά, ρε φίλε, να μας τιμωρείς και επειδή αρρωστήσαμε;
Πόσο φτωχά μυαλά υπάρχουν;
Πόσοι προδότες;
Πόση απογοήτευση να αντέξει ένας ανθρώπινος εγκέφαλος;
Πραγματικά, δεν ξέρω αν θέλω να γελάω ή να κλαίω. Μου κόστισε πολύ η δήλωση του κου Πνευματικού (του γιατρού!!). Με σόκαρε, με γέμισε θυμό… κάτι που παλεύω καιρό για να το διαχειριστώ και να πάψω να θυμώνω. Βάζω την θέση μου στην θέση ενός καρκινοπαθούς τελικού σταδίου, ενός νεφροπαθούς ή καρδιοπαθούς… να με περνάνε από διαλογή και να μου απαγορεύουν στην ουσία να ζήσω και σκέφτομαι την «απόπειρα δολοφονίας» που θα γινόταν εις βάρος μου.
Οι Καρκινοπαθείς έχουμε Δικαίωμα στη Ζωή!
Και ερωτώ…
Πώς λες σε μια μάνα που το παιδί της έχει καρκίνο τελικού σταδίου, ότι για το παιδί της δεν γίνεται να συνεχιστεί η θεραπεία, γιατί δεν έχει νόημα!
Πώς λες σε έναν σύζυγο: «αποχαιρέτα την γυναίκα σου γιατί, έτσι κι αλλιώς θα φύγει, αλλά επειδή κοστίζει στο κράτος πολύ, θα φύγει μια ώρα νωρίτερα».
Πώς θα το πεις στα παιδιά για την μάνα τους;
Με ποια λογική βγαίνεις και ανοίγεις το ρημάδι το στόμα σου και λες ό,τι στα κομμάτια σου κατέβει στο μυαλό; Την μια ο Άδωνις, τώρα αυτός.
Για πόσο ακόμα θα μας κόβουν την ελπίδα… πόσο ακόμα θα μας τσακίζουν την ψυχολογία;… Πόσο ακόμα θα αποφασίζουν άλλοι για εμάς;
Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, όμως όποιος πάει και ψηφίσει αυτούς που έχουν τέτοιες απόψεις θα είναι ηθικός αυτουργός για όσα κακά θα συμβούν.
Δεν γράφω για να κουνήσω το δάχτυλο για το τι θα ψηφίσει ο καθένας. Πρέπει να αισθάνεσαι ελεύθερος να κάνεις αυτό που νομίζεις σωστό. Όμως, πριν πιάσεις το στυλό σκέψου… πριν ρίξεις την ψήφο στην κάλπη πρόσεξε… γιατί παίζονται οι ζωές όλων μας και των παιδιών μας.
Σε αυτήν την χώρα, η κρατική ανεπάρκεια δεν επιτρέπεται πλέον να συγχωρείται ή να θεωρείται ένα απλό επικοινωνιακό λάθος.
Συγχωρέστε με αν σήμερα έχω βγει εκτός ορίων, όμως ο καρκίνος δεν είναι κρυολόγημα. Θέλει πολύ προσπάθεια να κρατηθείς και δεν μπορεί κανείς να παίζει με την προσπάθεια μας αυτή.
Γράφει: η Μαρία Σφακιανάκη – Καρκινοπαθής – Ιδρύτρια της Ομάδας Άγγελοι επί Γης
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
