Σύμφωνα με το άρθρο του Τζόν Χάμιλτον (Jon Hamilton, δημοσιογράφος εξειδικευμένος σε θέματα νευροεπιστημών), η απλή πράξη της σκέψης δύναται να επιταχύνει την ανάπτυξη πολλών εγκεφαλικών όγκων.
Αυτό είναι το συμπέρασμα ενός δημοσιεύματος στο περιοδικό Cell το οποίο παρουσιάζει το πώς η δραστηριότητα στον εγκεφαλικό φλοιό έχει επηρεάσει τα υψηλής διαφοροποίησης γλοιώματα, τα οποία εκπροσωπούν περίπου το 80 τοις εκατό όλων των κακοηθών εγκεφαλικών όγκων.
“Αυτός ο όγκος χρησιμοποιεί τη κεντρική λειτουργία του εγκεφάλου, ώστε να προωθήσει τη δική του ανάπτυξη. Θεωρητικά, οι γιατροί δύνανται να μειώσουν την ανάπτυξη αυτών των όγκων με τη χρήση ηρεμιστικών ή άλλων φαρμάκων για τη μείωση νοητικής δραστηριότητας. Αλλά αυτή η επιλογή δεν είναι πραγματοποιήσιμη καθώς δεν θα μείωνε τον όγκο και δεν θέλουμε οι ασθενείς με εγκεφαλικούς όγκους να σταματήσουν να σκέφτονται, να μαθαίνουν και να είναι δραστήριοι” λέει η Μισέλ Μόγιε (Michelle Monje), η οποία είναι ερευνητής και νευρολόγος στο πανεπιστήμια του Στάνφορντ (Stanford) και η βασική συγγραφέας της παρούσας δημοσίευσης.
Ωστόσο, η παρούσα ανακάλυψη προτείνει και άλλους τρόπους που επιβραδύνουν κάποιους από τους πιο δύσκολους εγκεφαλικούς όγκους, λέει ο Τρέϊση Μπάτσελορ (Tracy Batchelor), ο οποίος διευθύνει το πρόγραμμα νεύρο-ογκολογίας στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης (ΗΠΑ) (Massachusetts General Hospital) και δεν συμμετείχε στην παρούσα έρευνα.
“Δεν έχουμε ιάσιμες θεραπείες για τα υψηλής διαφοροποίησης γλοιώματα” λέει ο Μπάτσελορ (Batchelor). Η ανακάλυψη ότι η ανάπτυξη του όγκου είναι αλληλένδετη με την εγκεφαλική δραστηριότητα “έχει ανοίξει το δρόμο για πιθανή θεραπευτική παρέμβαση”, λέει ο Μπάτσελορ (Batchelor).
Η ανακάλυψη προήλθε από μια ομάδα επιστημόνων η οποία μελέτησε τα ανθρώπινα γλοιώματα εγκεφάλου που εμφυτεύτηκαν στον εγκέφαλο ποντικιών. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν την οπτικογενετική (optogenetics) τεχνική η οποία χρησιμοποιεί φως για τον έλεγχο των εγκεφαλικών κυττάρων, με σκοπό να αυξήσουν την κυτταρική δραστηριότητα δίπλα από τους όγκους.
Η ομάδα ήθελε να εξετάσει αν το γλοίωμα θα αυξανόταν πιο γρήγορα από αυτή την υψηλή δραστηριότητα. “Και αποδείχθηκε ότι όντως αυξήθηκε ”
Η ανακάλυψη ότι η ανάπτυξη του όγκου είναι αλληλένδετη με την εγκεφαλική δραστηριότητα απορρέει από τη χρόνια έρευνα της Μονγιέ (Monje) για τη βοήθεια των παιδιών με σπάνια και θανατηφόρο μορφή καρκίνου.
Ο καρκίνος ονομάζεται “διάχυτο εγγενές γλοίωμα της γέφυρας” (diffuse intrinsic pontine glioma, DIPG). Αυτή την περίπτωση η Μονγιέ (Monje) τη συνάντησε για πρώτη όταν ήταν ακόμα φοιτήτρια της Ιατρικής Σχολής. “Ενδιαφερόμουν για ένα κοριτσάκι με διάχυτο εγγενές γλοίωμα της γέφυρας και συγκλονίστηκα με την αποτυχία μας να θεραπεύσουμε αυτή την ασθένεια.” λέει η Μονγιέ (Monje). Το διάχυτο εγγενές γλοίωμα της γέφυρας προσβάλλει περίπου 200 παιδιά ετησίως, συνήθως παιδιά ηλικίας περίπου 6 χρονών. Αυτός ο καρκίνος δεν είναι χειρουργήσιμος γιατί τα ογκοκύτταρα εμπλέκονται με τα υγιή κύτταρα του εγκεφαλικού στελέχους. Επιπλέον τα παιδιά που έχουν διαγνωστεί με αυτό τον καρκίνο ζούνε για περίπου 9 μήνες κατόπιν διάγνωσης.
“Με την ασθένεια αυτή επέρχεται μια κακή πρόγνωση”, λέει η Μονγιέ (Monje) “Και επί δεκαετίες δεν είχαμε τη δυνατότητα να εφαρμόσουμε πρακτικές παρέμβασης.
Η Μονγιέ (Monje) θέλησε να το αλλάξει αυτό. Έτσι, αφού ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό και διδακτορικό της από το πανεπιστήμια το Stanford το 2004, ξεκίνησε να μελετάει τα κύτταρα με το διάχυτο εγγενές γλοίωμα της γέφυρας καθώς επίσης και το μέρος του εγκεφάλου στο οποίο αναπτύσσονται, το εγκεφαλικό στέλεχος.
Άρχισε να υποθέτει πώς αυτός ο καρκίνος παρεμβαίνει στη διαδικασία μυελινοποίησης, η οποία παρατηρείται στον εγκέφαλο των υγιή παιδιών. Η μυελίνωση δημιουργεί ένα στρώμα που μονώνει τις νευρικές ίνες και επιτρέπει τη γρηγορότερη και αποτελεσματικότερη μεταφορά των μηνυμάτων.
Πέρυσι, η Μονγιέ (Monje) μαζί με μια ομάδα ερευνητών ανέδειξαν ότι τα κύτταρα που ευθύνονται για τη μυελίνωση ξεκίνησαν να αναπτύσσονται γρηγορότερα ως αποτέλεσμα της υψηλής εγκεφαλικής δραστηριότητας. “Αυτό ήταν ένα ενδιαφέρον πόρισμα και συναφές με την δική μας αντίληψη ότι η εγκεφαλική δραστηριότητα όπως για παράδειγμα η σκέψη, ο σχεδιασμός, ενδεχομένως να ευνοούν την ανάπτυξη του καρκίνου εντός αυτού” λέει η Μονγιέ (Monje).
Τα πειράματα πάνω σε ποντίκια επιβεβαίωσαν τις υποθέσεις της Μονγιέ (Monje). Κάποια άλλα πειράματα απέδειξαν ότι τα κύτταρα των γλοιωμάτων αναπτύσσονταν ως απάντηση σε χημικά σήματα που συνήθως οδηγούσαν στη μυελίνωση.
Ακόμα ένα άλλο εντυπωσιακό πόρισμα ήταν ότι η συσχέτιση της εγκεφαλικής δραστηριότητας και της ανάπτυξης του καρκίνου δεν περιορίζεται μόνο στο διάχυτο εγγενές γλοίωμα της γέφυρας, μια σπάνια μορφή όγκου που εμφανίζεται στα παιδιά, τον οποίο η Μονγιέ (Monje) μελετά από τα φοιτητικά της χρόνια. Επιπλέον, η ομάδα της συμπέρανε ότι τα γλοιώματα μεγάλης θνησιμότητας αναπτύσσονται γρηγορότερα όταν βρίσκονται δίπλα σε νευρικά κύτταρα υψηλής δραστηριότητας.
“Η δουλειά αυτή έχει απήχηση σε ένα ευρύτερο πλήθος εγκεφαλικών όγκων”, λέει ο Μπάτσελορ (Batchelor) “Δεν αφορά αποκλειστικά τους παιδικούς όγκους, αλλά και αυτών των ενηλίκων. Επίσης, δεν αναφέρεται μόνο σε ένα συγκεκριμένου τύπου γλοίωμα, και δυνητικά μπορεί να έχει επίπτωση σε όλη την οικογένεια γλοιωμάτων.
Ο Μπάτσελορ (Batchelor) αναφέρει ότι η έρευνα της Μονγιέ (Monje) προτείνει έναν νέο τρόπο ώστε να μειωθούν αυτοί οι όγκοι – μέσω της παρεμπόδισης των οδών που συνδέουν την εγκεφαλική δραστηριότητα και την ανάπτυξη του όγκου.
Η Μονγιέ (Monje) αναφέρει ότι η απήχηση της δουλειά της, η οποία έχει οδηγήσει στη καλύτερη κατανόηση του διάχυτου εγγενούς γλοιώματος της γέφυρας και άλλων παιδικών όγκων υψηλής θνησιμότητας, την έχει ενθαρρύνει. Πιο συγκεκριμένα λέει ότι ναι μεν δεν αισθάνεται ιδιαίτερα ικανοποιημένη αλλά προσθέτει ότι: “Η ικανοποίηση θα επέλθει αφού πραγματοποιήσουμε μια ουσιαστική αλλαγή σ’αυτά τα παιδιά”
Μετάφραση: Εμμανουέλα Σκαλίδη – Καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
Πηγή: http://www.npr.org/
