Το NEVRONAS FESTival δεν είναι ένα απλό φεστιβάλ… Είναι μια πρόγευση της ιδανικής κοινωνίας… όπου ο καθένας, τυπικός ή νευροδιαφορετικός, ανάπηρος ή μη, μπορεί να συμμετάσχει και να αναπνεύσει ελεύθερα!!!
της Σοφίας Γραβάνη – Νοσηλεύτρια – Μητέρα ΑμεΑ
Όχι… δεν θέλω να “μιζεριάζω” λέγοντας πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα… Είναι! το ξέρουμε καλά όσοι ζούμε με κάποια διαφορετικότητα…
Δουλειά;… μπαααα! «Αυτά δεν γίνονται εδώ», μου απάντησαν σε φορέα δημοσίου όταν προσπαθούσα να τους εξηγήσω για την εργασιακή ρουτίνα και ακόμα, κουνώντας μου το δάχτυλο, «…δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ξέρουμε». Φυσικά και όχι, αλλά όταν έχετε στην δουλειά σας ένα αυτιστικό άτομο δεν θα πρέπει να μάθετε τρία πράγματα;
Εκπαίδευση;… Ναι! «θέλω να σπουδάσω» μου λέει. «Μαζί σου» του απαντάω και ξεκινάμε… ιδιωτική σχολή, αυτιστικός ο νέος… καλά τα λεφτά μας αλλά να μην δείχνει και αυτιστικός! Τί θα πουν οι άλλοι γονείς αν τον δουν μέσα στην χρυσοπληρωμένη σχολή που πάνε τα παιδιά τους; …τα οποία, παρεμπιπτόντως, δεν είχαν κανένα θέμα, ίσα ίσα η στάση τους ήταν άψογη. Δεν πήγε καλά, να ξέρετε… δεν καταδεχτήκαμε (όχι από περηφάνια, μα από αξιοπρέπεια) να συνεχίσουμε κάτω από τις συνθήκες που μας επέβαλαν…
Να πάει σε «ειδικό»! …Πήγε!
Τί έπεται; …Πόσος αποκλεισμός;
Να φτιάξουμε εκτός από «ειδικές» παιδικές χαρές, «ειδικά» νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια…και μια «ειδική» κοινωνία;… Ένα γκέτο;
Και ακούω λέξεις όπως Συμπερίληψη!!! Αποδοχή!!! Ένταξη!!! Ε…; ωραία; Κοιτάζω δεξιά, κοιτάζω αριστερά, μπρος και πίσω. Πουθενά!
Βασιλεύει η απομόνωση, η απόρριψη και κάποτε κάποτε και ο εκφοβισμός… Παντού;… Όχι!
Υπάρχει ένα «χωριό» που ακόμα αντιστέκεται και ελπίζω πως θα συνεχίσει να αντιστέκεται στον «κατακτητή».
Ένα διαδικτυακό χωριό ...nevronas.gr… και να που το έφερε η προσπάθεια και τον περασμένο Οκτώβριο ανταμώσαμε στην Τεχνόπολη στο Γκάζι και ζήσαμε όλοι μαζί μια γιορτή!!!
Το 1ο NEVRONAS FESTival δεν ήταν ένα απλό φεστιβάλ. Ήταν τέχνη, θέατρο, μουσική, χορός, ταινίες, εργαστήρια, ομιλίες. Ήταν αποδοχή…
Το 1o Nevronas FESTival ήταν απλά… η ΑΡΧΗ! (Βίντεο)
Ας μπω σε λίγες λεπτομέρειες… Με το που περάσαμε το “κατώφλι” ο Βασίλης (ο αυτιστικός 25χρονος γιος μου) ένοιωσε τόσο άνετα και οικεία από την συμπεριφορά οργανωτών και εθελοντών που με παράτησε στα κρύα του λουτρού και έκτοτε ακολουθήσαμε διαφορετικές “διαδρομές”. Υπήρχαν άλλωστε τόσες δράσεις παράλληλες, που ο καθένας μας διάλεγε ό,τι του άρεσε…ε!… που και που συναντιόμασταν (π.χ. Το βράδυ για να πάμε στο ξενοδοχείο).
Γνωρίσαμε αξιόλογους ανθρώπους, είδαμε αγαπημένους φίλους, ανταλάξαμε απόψεις και ιδέες…
Περιμένουμε πως και πως το επόμενο και σας λέμε με βεβαιότητα, ότι… το NEVRONAS FESTival δεν είναι ένα απλό φεστιβάλ.
Είναι μια πρόγευση της ιδανικής κοινωνίας… μιας κοινωνίας στην οποία ο καθένας, τυπικός ή νευροδιαφορετικός μπορεί να συμμετάσχει και να αναπνεύσει ελεύθερα!!!
Και περιμένουμε, ανυπόμονα σχεδόν, αυτός ο «σπόρος» να βλαστήσει και με τον καιρό να επεκταθεί, σε χρόνο και χώρο μέχρι να καταλάβει κάθε εκατοστό του τόπου μας και της ψυχής μας με την «ιδέα του».
Γράφει: η Σοφία Γραβάνη – Νοσηλεύτρια – Μητέρα ΑμεΑ
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
