Πριν δύο χρόνια ο Δημήτρης Αντωνίου, ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ΑμεΑ, ξεκίνησε έναν αγώνα, δημοσιοποιώντας στα μέσα κοινωνίκης δικτύωσης φωτογραφίες του από γκαράζ πλοίου που αναγκάστηκε να ταξιδέψει μέσα στο αυτοκίνητο του, γιατί δεν υπήρχε προσβασιμότητα για χρήστες αναπηρικού αμαξιδίου.
Τι έγινε όμως αυτά τα δύο χρόνια, παρά τις προσπάθειες του ίδιου και τις διαβεβαιώσεις που έλαβε κατά διαστήματα από τους αρμόδιους ότι αυτή η κατάσταση θα άλλαζε;
“Οφείλω να σας ενημερώσω τι απέγινε αυτή η πονεμένη ιστορία δύο χρόνια μετά (9 Αυγούστου 2018 – 2020).
Έχασα πολύτιμο χρόνο και ενέργεια για να τους εξηγήσω το αυτονόητο. ΚΑΝΕΝΑΣ άνθρωπος δεν πρέπει να παραμένει σε ΚΑΝΕΝΑ γκαράζ πλοίου. Φυσικά δεν είναι λύση να τον κουβαλάνε ούτε στα χέρια, ούτε με επικίνδυνα πλαστικά καρεκλάκια.
Αυτή η απαράδεκτη νομοθεσία, (γιατί ναι, υπάρχει νόμος που επιτρέπει σε ορισμένα πλοία να κουβαλάνε ανθρώπους λες και είναι τσουβάλι με πατάτες), ισχύει για τις περιπτώσεις φέρυ μποτ σύντομων διαδρομών, όπως αυτό πού προσπάθησα να πάρω με προορισμό μου τη θάσο. (περισσότερα θα βρείτε στο σχετικό ψήφισμα εδώ https://secure.avaaz.org/
Δύο χρόνια τώρα έχω φροντίσει να ενημερώσω/ζητήσω/απαιτήσω ξανά και ξανά όλους τους αρμόδιους, οι οποίοι αφού συμφωνούσαν 100% μαζί μου, μετά με έγραφαν κανονικά και φυσικά δεν έχει αλλάξει τίποτα. ΟΦΕΙΛΩ λοιπόν να ξεκαθαρίσω πως αν μια μέρα συμβεί κάτι άκρως δυσάρεστο, όπως βλάβη σε πλοίο με ανθρώπους παγιδευμένους στο γκαράζ ή ατύχημα κατά το κουβάλημα των ατόμων με αναπηρία (και όχι μόνο) προς το κατάστρωμα από τις στενές και άκρως επικίνδυνες σκάλες, οι υπεύθυνοι για να το αποτρέψουν ΓΝΩΡΙΖΑΝ και ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΠΟΤΑ, οπότε μη βγουν μετά να λένε “πωπω τι συμφορά” και “αν το γνωρίζαμε νωρίτερα…” και “θα αποδοθούν ευθύνες” και άλλα τέτοια γνωστά πυροτεχνήματα.
Σε λίγες μέρες γίνομαι 30 ετών και αυτή η περιπέτεια μου έδωσε ένα μεγάλο μάθημα, που μπορεί να το άκουγα από μικρός αλλά ήλπιζα να είναι μια υπερβολή και μια γενίκευση… Δυστυχώς δεν είναι. Δουλειά των πολιτικών δεν είναι να εξυπηρετούν τον πολίτη, αλλά τα συμφέροντα τους
ΥΓ: Δεν ξέρω αν και πως θα συνεχίσω αυτό τον αγώνα… Ήμουν σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε, γιατί οι αδικία ήταν ξεκάθαρη και η λύση κόστιζε μονάχα μερικά ευρώ. Απ’ ότι φαίνεται η ζωή μας και η αξιοπρέπεια μας κοστολογούνται από κάποιους πολύ χαμηλά…
Περισσότερα νέα Συλλόγων – Φορέων – ΜΚΟ
