…με αφορμή μια από τις συνεντεύξεις του Noam Chomsky (Αμερικανού καθηγητή στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης) για τον… Κορονοϊό.
της Πόπης Μάλεση – B.A, M.A Psychology
Ο Κορονοϊός μας έφερε πιο κοντά σε μεγαλύτερες και προυπάρχουσες απειλές για την ανθρωπότητα.
Γι’ αυτόν θα βρεθούν φάρμακα, εμβόλια κλπ, να αντιμετωπιστεί (κάποια στιγμή), όπως έχει γίνει και στο παρελθόν με άλλους ιούς και αρρώστειες των ανθρώπων. Εμείς και ο πλανήτης μας όμως, αντιμετωπίζαμε και συνεχίζουμε να έχουμε προβλήματα, που αναρωτιέται κανείς αν τα έχουμε συνειδητοποιήσει.
Όπως, για παράδειγμα, τα σαθρά κοινωνικο- οικονομικά συστήματα, αμφίβολες ηθικές αξίες, πολιτικοί που, πλέον απροκάλυπτα και σε παγκόσμιο επίπεδο, παραδίδουν την εξουσία σε ιδιωτικές επιχειρήσεις κολοσσούς και διεθνείς οικονομικούς θεσμούς (μη εκλεγμένους από τους πολίτες) που ελέγχουν τις οικονομίες, με απώτερους στόχους το “ίδιον” οικονομικό όφελος αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα, και την εξουσία πάνω στις κοινωνίες των ανθρώπων.
Έτσι λοιπόν, παρ’ ότι τώρα είμαστε σε φάση που (ακόμα) αντιμετωπίζουμε τον Κορονοϊό και τις ζημιές που υπολογίζονται ότι θα κάνει, όχι μόνον στην υγεία μας αλλά και σε όλο το φάσμα της ζωής μας (οικονομία, παιδεία κλπ), καλό είναι, παράλληλα να σκεφτόμαστε και τα περιβαλλοντικά θέματα όπως την υπερθέρμανση του πλανήτη, τα πυρηνικά, τις ζημιές που προκαλούμε στην φύση (πανίδα και χλωρίδα) με τις βιομηχανικές δραστηριότητές μας κλπ. Γιατί, όταν δοθεί η λύση για τον Κορονοϊό, αυτά τα προβλήματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν καi είναι “επιστημονικά σαφές” ότι θα κάνουν την διαβίωσή μας στον πλανήτη γη, από αδύνατη έως ανύπαρκτη. (Φυσικά θα κάνουν δύσκολη και την ζωή του όποιου ιού, αλλά τότε δεν θα έχει σημασία, αφού δεν θα υπάρχουμε ούτε εμείς!)
Θέματα καυτά και επικίνδυνα όσο οι όποιοι Κορονοϊοί.
Θέματα που ή τα αγνοούμε ή τα ξεχνάμε.
Ας τα ονομάσουμε, θέματα επιβίωσης, θέματα αξιοπρεπούς ζωής και ανάπτυξης του ανθρώπου που για την επίλυσή τους χρειάζεται όξυνση πνεύματος, διαχείριση συναισθήματος, συνεργασίες και τολμηρές συλλογικές αποφάσεις, όταν πρέπει.
Αν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να διακρίνουμε ποιά είναι η ζωή μας και τί πρέπει να κάνουμε γι’ αυτήν, ποιός μπορεί και γιατί να το κάνει αυτό, ανιδιοτελώς;
Διαβάστε ακόμη…
Σώπα, μη μιλάς… Επιστρέφουμε στην “κανονικότητα”!
Γράφει: η Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
